Voor 2019 had ik iets bedacht. Ik zou minder gaan terugkijken. Want ik merkte immers dat ik er zo verdrietig van werd. In 2019 ging ik vooruit kijken. Naar positieve dingen. Genieten van m’n stoere, lieve, fijne kinderen. Zingen, toneelspelen, lekker op vakantie. En op zoek naar een nieuwe plek om te wonen. Een nieuwe start.
Best gelukt, al zeg ik ’t zelf. Supertrots op m’n meiden. Beide geslaagd en gestart met een nieuwe leuke opleiding. Ik heb gezongen. Toneel gespeeld. Ben in Lissabon en later nog in Griekenland op vakantie geweest. Veel leuke dingen gedaan. Theater, concerten, leuke uitjes en etentjes. Het was zo gezellig allemaal. Én… deze column tik ik op de bank in m’n eigen nieuwe huis. Zelf gedaan. Alles, allemaal. Soms lastig, want twijfels. Kan ik dat allemaal wel. Zullen mensen me wel willen helpen. Komt dat allemaal goed met geld. Met klussen. Met verhuizen. Met alles. Want, tja, ik ben en blijf een denker hoor. Een nachtdenker en een dagdromer. Dat levert prachtige ideeën op soms, maar ook vaak een hoop twijfels, koppijn en slapeloze nachten. Maar goed, ik heb ’t toch maar mooi geflikt. Met hulp van fijne mensen om me heen!
Mijn voornemens voor mijn bedrijf heb ik niet waargemaakt. Ik zou het in 2019 groter en sterker gaan maken. Dat liep anders. Ik kreeg een andere kans dit voorjaar en heb daardoor gekozen om de stekker eruit te trekken. Van ondernemer weer terug naar medewerker in loondienst. Maar dat heeft eigenlijk wel heel goed uitgepakt. Ik ben terecht gekomen in een prachtig bedrijf met hele fijne mensen. Ik heb het ‘r echt zo naar m’n zin dat ik mijn eigen bedrijf eigenlijk niet eens gemist heb.
Ik keek stiekem ook wel een beetje vooruit met de hoop op een nieuwe liefde. En ik ontmoette ook nog iemand. Mooie man. Aardig, humor, handig, zelfverzekerd, stoer en sterk. Op slag verliefd was ik. En even dacht ik ook nog dat dat wederzijds was. Maar helaas, dat bleek niet zo te zijn. En ach, me echt, écht weer binden aan een nieuwe liefde vind ik ook nog wel ingewikkeld hoor. Het lukt vast een keer weer. Ik vertrouw erop dat dat óók nog wel ’s goedkomt.
Bij al die nieuwe dingen hoort natuurlijk ook afscheid nemen van het oude. En daar zag ik best tegenop. Tranen met tuiten heb ik gehuild om onze lieve hond die weg moest door de nieuwe baan. En de laatste keer de deur achter me dicht doen van m’n eigen winkel was ook met vreselijke buikpijn en natte ogen.
En dan was er nog het afscheid van mijn huis, ons huis. De sleutel inleveren van het huis waar ik met zoveel plezier heb gewoond. Mooie herinneringen. Zo’n fijne plek. 13 Jaar lang mijn thuis. Ik heb de sleutel redelijk nonchalant op de tafel gegooid maar het deed wel echt pijn van binnen. Ik was er zo vreselijk graag gebleven.
En afscheid nemen van mijn dorp, ons dorp. Ysbrechtum. Het dorpje waar ik zo verliefd op werd toen we zochten naar een ander huis ergens begin 2006. Waar mijn kinderen groot werden, op de Epemaskoalle. Waar ik zo kon genieten van de krokussen in het Epemabos. Of van de wind in het Tammingalân tijdens wandelingen. Waar ik heb genoten op de tennisbaan. Op het kaatsveld. In het dorpshuis. Waar ik me nuttig heb gemaakt in allerlei besturen en commissies, als vrijwilliger in allerlei verbanden. Genoten van zoveel leuks. De Top 2000 bus, die we naar Ysbrechtum haalden, al de gezellige dorpsfeesten en toneelavonden. De kerstmarkt, de bingo’s. Hart voor Ysbrechtum vorig jaar. En meedoen met z’n allen met de Samenloop voor Hoop. Genoten van vele lieve mensen die ik heb ontmoet en heb leren kennen in Ysbrechtum. Buren, kennissen én vrienden.
Sommige dingen en mensen zullen blijven in m’n leven, ook al woon ik nu ergens anders. Sommige dingen zullen ook vast anders worden, ook al woon ik nog steeds dichtbij. De tijd zal het leren. Het voelt zo raar om nu geen Ysbrechtumer meer te zijn.
En ging 2018 nog zonder enige twijfel ‘de boeken in’ als k*tjaar, 2019 stond ondanks het moeilijke afscheid nemen vooral in het teken van alle positieve nieuwe starts in m’n leven!
Vol vertrouwen naar 2020. Ik ben vooral nieuwsgierig naar wat ’t komend jaar in petto heeft.
Eefje