Over een paar weken komt ie weer. Tenminste, daar ga ik wel van uit. Iedereen is weer braaf geweest, net als ieder jaar, dus heeft Sinterklaas geen reden om niet naar Nederland te komen. Toch heb ik de bekende vol-verwachting-kriebels in mijn buik. Maar die zijn meer voor zijn knechten. Hoe zullen die eruit zien dit jaar? In de bekende zwarte huidskleur met kleurige kleding of in een kleurige huidskleur met donkere kleding?
Ik hoop het eerste. Dat zijn voor mij de echte Pieten die ik goed ken en, niet onbelangrijk, zij kennen mij ook; dat krijg je als je elkaar al jaren treft. Onder een persoonlijke begroeting krijg ik een hand van hen en soms ook een stuk taai. Het maakt de tijd tot pakjesavond een stuk draaglijker.
En niet alleen voor mij, ook voor alle kinderen van Nederland. Zij weten immers niet beter dan dat de hulpjes van Sint Nicolaas zwart zijn. Van de kachelpijp. Soms weten ze niet eens wat een kachel is, maar is dat belangrijk? Als zij maar een stukje taai krijgen of iets in hun schoen, want de traditie zegt dat zij dan braaf zijn geweest. En dat is het leuke van tradities, de herkenbaarheid. Zoals het sinterklaasgebeuren dat bij december hoort. En tradities, daar moet je niet aan tornen. Ik vind het al niks dat je in de zomer al pepernoten kunt kopen of dat Sinterklaas de tweede keer lopend door de stad gaat, nee, pepernoten horen bij donkere avonden met warme chocolademelk en Sint hoort op een paard. En zijn knecht of medewerker zo u wilt, die concessie wil ik nog wel doen, hoort zwart te zijn. Traditie.
Zoals er zoveel tradities zijn die stuk voor stuk inherent zijn aan de geschiedenis. En u weet: zonder geschiedenis geen toekomst. Van tradities kun je dus alleen maar leren, waarmee ik absoluut niet wil zeggen dat in vroegere tijden alles beter was. Verder brengen tradities een stuk gezelligheid en vooral saamhorigheid. Mede daardoor kan ik heel erg genieten van een sinterklaasoptocht met veel zwarte Pieten of eigenlijk: veel jonge mensen die zich belangeloos inzetten voor het plezier van kinderen. En zo meehelpen om een prachtige traditie in stand te houden.
En laten we eerlijk zijn, associeert u Zwarte Piet met slavernij als een jonge damespiet met helblauwe oer-Hollandse ogen op haar hurken gaat zitten om met een big smile een verlegen kindje een taaipop te geven? Of geniet u gewoon van dit traditionele kinderfeest met veel interactie tussen jong en oud? Ik hoop dat al die blije gezichtjes van zowel de kinderen als de Zwarte Pieten doorslaggevend mogen zijn in de oeverloze discussie over kleur.
MPM.