Enige tijd geleden beschreef ik in mijn column mijn eigen ervaringen uit mijn inmiddels best wel even geleden jeugd…
Over hoe stoer je wel niet was op je eerste reis naar Terschelling en dat de eerste keer weg van huis best wel voor een brok in de keel kon zorgen.
Op dat moment kon ik mijn ervaring doorgeven aan de huidige jeugd al gaan die heel gemakkelijk een paar duizend kilometer verder van huis dan ikzelf destijds.
De huidige jeugd waar het in mijn geval op van toepassing was heeft het verhaaltje gelezen en begreep het goed, het paste zoals gezegd bij het gevoel.
Wat ik op dat moment zelf nog niet wist was de toch wel aanwezige impact van de afwezigheid van die jeugd.
Al wel eens eerder waren mijn stiefkinderen van huis, soms een dag, een weekend of een midweek, maar niet eerder zo lang en zeker niet zo op zichzelf.
Bijzonder om tijdens deze reis van mijn stiefdochter welke we vanaf de planning tot het wegbrengen en weer ophalen van het vliegveld hebben meegemaakt ook te ervaren dat mijn gedeelde ervaring van dag tot dag klopte.
Wat ik me tot op dat moment niet besefte was dat het gevoel twee kanten heeft…..ook diegene met de ervaring blijft bij het reizen van een ander gezinslid niet vrij van gevoelens als heimwee.
Elke dag kwam er wel een berichtje langs….en las ik dat mijn ervaring van destijds was aangekomen.
Maar ook elke dag merkte ik dat het gemis tweezijdig is….
Zinnetjes als het is hier super……kon ik ontcijferen…..het is heel overdonderend hier en ik heb even contact nodig.
Ik kon op de laatste paar dagen ook niet meer om het feit heen dat ik heimwee had, heimwee niet naar huis…want daar was ik al….nee heimwee naar het weerzien!
Als u de column leest dan is ze al weer thuis, en hebben we haar op een onmogelijk uur op het vliegveld mogen ophalen.
Vreselijk fijn! Echt genieten, en ook trots…..dat ze zo stoer haar vleugels heeft uitgeslagen!
Geniet van uw vakantie!
Weest wel juh…die Sneeker!