Deze week kreeg ik uit onverwachte hoek zomaar 2 hartstikke aardige, attente bedankjes. Verrassing!! Volledig onverwacht maar zeer gewaardeerd. De eerste voor een vrijwillgersklusje wat ik afgelopen winter op me had genomen. Hartstikke leuk werk, kostte wel wat tijd maar écht leuk om doen. Ook nog heel aardige mensen door ontmoet en de sportclub van mijn dochter op een heel andere manier leren kennen. Zo leuk zelfs dat ik nog een klus voor ze ben gaan doen en zelf óók weer tegen een balletje aan ga staan meppen na de zomer.
Bovendien had ik het niet verwacht van deze kant. Zo’n attentie, een bedankje. In mijn ogen schoot deze club daar juist wat in te kort de laatste jaren. Goed omgaan met vrijwilligers, mensen eens bedanken in plaats van alles maar voor lief te nemen. Daarin hebben ze dus blijkbaar nog iets geleerd en verbeterd. Hartstikke goed!
En nog een bedankje uit onverwachte hoek deze week. Een collega bedrijf in mijn branche heb ik geholpen met wat klanten toen ik zelf op hield met mijn bedrijf. Voor mij fijn dat ik zo mijn vaste klanten goed achter kon laten met goede producten via hen. En voor hen natuurlijk fijn om zo wat nieuwe klanten erbij te krijgen.
Kwamen ze zomaar aan de deur hier van de week met een fantastisch cadeau! Echt zo lief en attent. Ik had er al nooit meer aan gedacht maar zij wel! En dat doet me zo goed. Zo’n stukje waardering is echt hartstikke fijn. Dat bewijst dan maar weer dat als je wat geeft, je er ook weer iets voor terug krijgt! Er zijn echt nog lieve en fijne mensen op de wereld! Top toch?!
Lekker in die positieve flow ging ik deze week voor de laatste keer aan het werk voor een organisatie hier uit de omgeving. Na een jaar of 5 zou het nu voor het laatst zijn. Ik heb er in mijn nieuwe werksituatie niet echt meer ruimte voor qua tijd en deze klus en ‘het tegen een balletje aan slaan’ zou ook nog op dezelfde dag gaan vallen na de zomer dus mijn keuze was al gemaakt, ik stop ermee. Ook de betreffende organisatie vond het tijd voor vernieuwing dus dat kwam allemaal mooi uit.
Dan zou je toch verwachten dat er na 5 jaar ‘trouwe dienst’ iemand van de organisatie is om je netjes een hand te geven en dankjewel te zeggen. Begrijp me niet verkeerd, ik had helemaal geen cadeaus of iets dergelijks verwacht maar een heel klein beetje waardering of aandacht hiervoor was toch best aardig geweest. Maar niet dus. Ik heb nog even gebeld met mijn contactpersoon maar die was druk met andere dingen en had ’t niet aan tijd om er te zijn. Of ik onderweg naar mijn werk de sleutel even kon langsbrengen een keer? Nou, ik heb de locatie op slot gedaan en die sleutel komen ze maar even ophalen. Daar ga ik helemaal niet voor omrijden. Ik was dus echt wel een beetje teleurgesteld. De cursisten vonden het die avond ook wat raar. Die hadden ook iets meer van de organisatie verwacht. Een aantal had zelfs last van plaatsvervangende schaamte. Ook de rest van de week geen mailtje, kaartje of ander teken van leven. Niets meer gehoord.
Zo kan het dus gaan. Soms verwacht je echt niks en word je verrast. De volgende dag is het compleet andersom. Een collega kwam met de beste spreuk hiervoor. En daarmee eindig ik deze column:
Verbaas u niet. Verwonder u slechts.
Eefje