Vrolijk sta ik op de kerkspits de wereld te bekijken, afhankelijk van hoe de wind waait. En als het zonnetje schijnt, straal ik alle kanten op, want ik ben van goud.
Tijdens de dorpsfeesten (6-8 juli 2017) heb ik gezelschap gekregen van een grote vlag, die vlak onder mij uit de spits steekt. We hebben het goed naar de zin samen.
Maar het dorpsfeest is voorbij en mijn maatje wordt ingehaald. En dan gaat het gruwelijk mis! Een deel van de vlag wikkelt zich om mijn verenpracht en daar ga ik van mijn stokje! Zwevend door de lucht val ik tussen de zerken op de grond. Mijn lijf is verbogen en het nodige bladgoud is van me afgespat. Ik voel me miserabel.
Gelukkig zijn er mensen die het goed met me voor hebben, ze herstellen me weer volledig: ik word in de juiste vorm gebogen en helemaal voorzien van een nieuw laagje bladgoud. Ha! Dat voelt goed!
3 november 2017 is een fijne dag, ik ga weer naar huis! Samen met een meneer die de leien op de spits meteen controleert en herstelt, met Hendrik Heerschop als assistent en met Janke Cnossen de razende reporter ga ik de lucht in, gewikkeld in een zacht dekentje.
De leiendekker en Hendrik hebben wanten aan als ze mij op mijn plek terugzetten, ik ben namelijk een érg gevoelig haantje: het huidzuur van hun handen kunnen mij aantasten en dat wil niemand natuurlijk, net nu ik weer zo prachtig ben.
Terwijl Janke filmt en foto’s maakt, testen Hendrik en de leiendekker of ik soepeltjes op mijn stokje kan ronddraaien en dat gaat fantastisch! Ik kan weer jaren vooruit en voel me helemaal vrolijk!
Uw razende reporter Janke Cnossen
