Op 22 en 23 december 2018 is er ysbrechtum een 24-uurs marathon gehouden. ‘Hart voor Ysbrechtum’ voor serious request (lifeline) is op 22 december om 15u gestart en op 23 december om 15u werd de 24 uur van masseren en beademen aangetikt.
De actie: geld inzamelen om hartaanvallen effectiever te kunnen bestrijden.
Plaats van handeling: Doarpshús Ysbrechtum.
Ingrediënten: honderd mensen voor 144 reanimaties. Zij dienen 108.000 massages toe en 7200 beademingen. Dit gebeurt met ijzeren discipline in exact 24 uur. Drie poppen ondergaan dit levensreddend geweld.
Gesteld doel: ten minste 5000 euro op te halen.
Bereikt doel: 7832,85 euro – oftewel bijna ACHTDUIZEND EURO.
Bekijk hier de foto’s van dit spectaculaire evenement.
Lees onder de foto verder voor een levendige weergave van de marathon waar een verscheidenheid van vrijwilligers zich ‘hart’ voor heeft gemaakt..
22 december 2018 – 15.00 uur > Foto’s
Wethouder trots op ‘uniek Ysbrechtum’
Drie…twee…één! Vanaf exact drie uur is het Doarpshús het kloppend hart van Ysbrechtum, dat tot zondagmiddag in het teken staat van de Lifeline van Serious Request. Johannes Greidanus en Edwin Mes beten het spits af van de 24-uur reanimatiemarathon voor het goede doel.
Wethouder Erik Faber was zichtbaar onder de indruk. ‘Ik ben er trots op dat ik contactwethouder voor Ysbrechtum ben. Na het Glazen Huis was het een waagstuk dat er nu een andere vorm is gekozen. Jullie hebben het aangedurfd om meteen mee te doen. Je had ook iets gemakkelijkers kunnen bedenken. Het is geweldig dat Ysbrechtum hier voor gaat’, aldus de wethouder die weet waar hij over spreekt, want hij is van oorsprong een opgeleid verpleegkundige.
Maar Faber liet het niet alleen bij lovende woorden. Namens het college van B en W kwam hij met een bijdrage van honderd euro voor de actie (‘dat doen we anders nooit’). Daarmee kwam de stand al meteen bij de aftrap om drie uur boven de duizend euro, nadat al €943,90 was binnengebracht door de flessenactie van de jeugdclubs, plaatselijke ondernemers en anderen.
22 december 2018 – 17.30 uur > Foto’s
Ysbrechtum laat hart sneller kloppen
De rubberen pop geeft nog steeds geen enkele hoopvolle reactie, maar dat ligt niet aan de reanimeerders, die steeds twintig minuten lang als duo verwoede pogingen doen de levensgeesten weer op te wekken. We spreken Ada Roghair en Nelly Galama, net nadat zij de zorg voor hun patiënt hebben overgedragen aan Saskia en Trea.
Ada leerde acht jaar geleden reanimeren. Aanvankelijk hield ze haar kennis bij door een jaarlijkse herhaling, maar sinds Edwin Mes zich in Ysbrechtum over het reanimeren ontfermt, wordt er meermalen per jaar geoefend. Nelly begon al vijftien jaar geleden met reanimeren. Op het podium is goed te zien dat zij het vaker hebben gedaan.
De rubberen pop krijgt van de ene helft van het duo dertig (hart)massages, waarna de ander twee beademingen geeft. Dat wordt steeds afgewisseld, waarbij uiteraard de lippen van de pop met een doekje met alcohol worden schoongeveegd. De vrouwelijke deelnemers is overigens gevraagd geen lippenstift te gebruiken. Die laat zich lastig verwijderen van de rubberen mond.
Twintig minuten reanimeren lijkt erg inspannend, maar Ada en Nelly stappen fit van het podium. Onze vriend de pop oogt nog steeds vrij levenloos, net als zijn collega die als reserve tegen een pilaar staat. Toch horen we wat kloppen in het Doarpshús. Ada weet dat wel uit te leggen. Zij zegt: ‘ik vind dit zo super voor zo’n klein dorpje. Iedereen is actief en doet mee. Daar gaat mijn hart sneller van kloppen’.
22 december 2018 – 19.30 uur > Foto’s
Opbrengst stijgt snel, nieuwe patiënt op podium
Spreekstalmeester Dirk Anema kon rond de klok van 18 uur in het Doarpshús met trots een tussenstand van de opbrengst voor de Lifeline van Serious Request: 1618,40 euro.
Ook de planning wat betreft het aantal reanimeerders is bijna sluitend – er zijn er nog z e v e n nodig. U kunt zich nog opgeven!
Voorts is een personele wisseling op het podium te melden. Rubberen pop A is even uit de roulatie gehaald om zijn longen te laten reinigen. Op het podium wordt pop B nu stevig onder handen genomen. Een opsteker voor B, die het immers al moet stellen zonder benen, onderlichaam en armen. Hij wordt de komende uren overladen met levenskussen op de getuite rubberen lippen…
22 december 2018 – 23.30 uur > Foto’s
Brandend Zand, veel bezoek, patiënt gerepareerd
Als de Lifeline van Serious Request in een grafiek wordt afgezet, dan zien we een lijn die schuin omhoog wijst. Om 23.30 uur stond op het grote witte bord naast het reanimatiebord het trotse bedrag van 3711,30 euro. De massale gretigheid waarmee de bezoekers van het Doarpshús zich op de bingo hadden gestort, vertaalde zich in een aanzienlijke opbrengst.
Ook de naaldkunstenaars in de tatoeagehoek dienden het goede doel per saldo een stevige injectie toe. En dan moet de hele zondag nog komen!
Het Doarpshús was de hele zaterdag niet alleen het kloppend hart van Ysbrechtum, maar ook van de wijde omgeving. Zoals ook in eerdere edities van Serious Request was te zien, hadden mensen er graag een omweg voor over om een bijdrage te leveren. Een echtpaar uit Sneek, dat net een theatervoorstelling in Sneek had bezocht, reed direct na afloop naar Ysbrechtum om een paar bankbiljetten te overhandigen. ‘Wat een geweldig spektakel hier’, vonden ze, terwijl de evergreen ‘Brandend Zand’ van Anneke Grönloh door het Doarpshús schalde.
Met ijzeren discipline werd op het podium intussen verder gereanimeerd. Dat ging niet
iedereen even gemakkelijk af. ‘Je kunt aan die reanimeerder zien dat ze rookt’, constateert organisator en verpleegkundige Edwin Mes. ‘De inspanning kost haar toch een beetje moeite. Maar… het is goed dat ze meedoet, misschien zet het haar aan het denken om te stoppen’, zegt hij.
Tja, en de oefenpatiënten A en B horen en inmiddels ook een beetje bij. Bij A werden ernstige problemen geconstateerd, omdat ondanks – of dankzij – de duizenden reanimeerstoten een long was gescheurd en de terugvering niet meer lukte. Een openhartoperatie met steeksleutel en tweecomponentenlijn (‘Goed laten drogen’, aldus Edwin Mes) maakte Rubberen Rob weer klaar voor zijn rol op het operatiepodium. Ging dat in het echt ook maar zo gemakkelijk!
23 december 2018 – 11.00 uur > Foto’s
Ysbrechtum, bakermat van bikkels…
Een groot lichtpunt in een lange nacht… Niet het begin van een kerstverhaal dat een dag te vroeg wordt verteld, maar een keihard nieuwsfeit uit ons onvolprezen Doarpshús. Want terwijl een groot deel van Ysbrechtum nog in diepe slaap verzonken lag, vocht een kleine groep doorzetters op en rond het reanimeerplatform zich naar zijn doel.
Strijdend tegen slaap, vermoeidheid en spierpijn boekten de bikkels van de nacht een heroïsche overwinning: rond de klok van zes werd het bedrag van v i j f d u i z e n d euro gehaald, dat Ysbrechtum zich tot doel had gesteld om minimaal in te zamelen voor de Lifeline van Serious Request. Rond negen uur ‘s ochtends kon speaker Annigriet Wijnja een nieuwe tussenstand aankondigen: 5154,80 euro. En de teller blijft tot 15 uur tikken!
Niet alleen koffie en karakter hielden de nachtploeg op de been. Ook humor. Het lachsalvo na de droge opmerking ‘of het na vijftien uur reanimeren niet eens tijd werd om een ambulance te bellen’ zorgde ervoor dat men weer even vooruit kon.
Óók goed vooruit gingen om acht uur ‘s ochtends de deelnemers aan de bootcamp onder leiding van Wytze Westrik. Het matineuze peloton bestond grotendeels uit dames: Gerritje Zijlstra, Elise Zijlstra, Willy van Beek, Trea Meesters, Maaike Boers en Susanna van Amersfoort trotseerden de ochtendschemering, op de valreep vergezeld door Sjoerd de Jong die zich, met nog warme handen van het reanimeren, bij het gezelschap voegde. Keiharde training op de zondagmorgen. Rennen, squatten, opdrukken, springen over elektriciteitshuisjes, hangen aan takken. Na afloop wachtte een kerngezond gezamenlijk ontbijt.
Vanaf tien uur werd in het Doarpshús op aangename muziek gedanst door volksdansgroep Yduna, terwijl op de achtergrond de hartslag van pop A (of B?) onafgebroken hoorbaar was. Beide rubberen patiënten blijken vannacht op onverklaarbare wijze gezelschap te hebben gekregen van een derde exemplaar. Aan het kapsel te zien is het dame. Gekleed in een trainingspak en zittend tegen een pilaar staart zij naar het podium, waar de marathon onverminderd verder gaat. Nog vijf uur. Wat een kanjers!
23 december 2018 – 15.00 uur > Foto’s
Bijna achtduizend euro opgehaald voor reanimatie
De finish is al geruime tijd achter de rug, als aanjager Edwin Mes zich omdraait om opnieuw op de eindstand op het grote witte bord te wijzen. Dan pas lijkt hij zich te realiseren hoe groot het succes van de actie is geweest. Hij schiet vol. Maandenlange voorbereiding, de spanning of het wel zou lukken, en het feit dat hij al ruim dertig uur niet meer heeft geslapen eisen hun tol. Niemand die opkijkt van de paar tranen van Edwin, want de inzet en goede wil van alle deelnemers en bezoekers is door veel mensen als ontroerend ervaren.
Dát de eindstreep zou worden gehaald was zondagmorgen voor niemand meer een verrassing. De organisatie, die een week geleden in het schema nog kampte met een onmogelijk te dichten lijkend gat van tachtig reanimeerbeurten, was er de afgelopen week in geslaagd dit aantal terug te brengen tot uiteindelijk vijf. Die ‘vacatures’ zijn opgevuld door de nachtploeg, waarvan de aanwezigen een extra ronde voor hun rekening namen.
Een van de reanimeerders, die ‘s nachts heel even wilde bijslapen, was binnen de kortste keren terug. Toen zij eenmaal gestrekt lag, hoorde ze alleen maar ka-boem, ka-boem, ka-boem….. de monotone hartslag van het reanimeerapparaat.
Als de finish in de verte in zicht komt, is het ergste leed voorbij. Tussen elf en twaalf werd de zaal in kerststemming gebracht door het koor de Poinsettia’s. Die naam staat voor kerstster, de bloem waarmee je -volgens de dirigent – altijd je schoonmoeder kunt blij maken. Bij Dulcy Hamstra-Kromodipo was vervolgens een uur yoga te volgen in de snel afgeschermde grote zaal naast het cafégedeelte.
Begin van de middag nam de Sneker huisarts Douwe van der Weide de aanwezigen mee naar de essentie van de actie, het belang van snel en vaardig ingrijpen bij een hartstilstand. Hij vertelde het verhaal van een man die zijn echtgenote had gered, doordat hij de signalen van een infarct wist te herkennen en doeltreffend tot actie overging. Het maakte grote indruk in het Doarpshús.
Aangemoedigd door speaker Dirk Anema telde de zaal keihard de finale seconden af en hielp zo de laatste redders over de streep van 15.00 uur. Toen gejuich en applaus eenmaal wat afnamen, riep een enkeling nog ‘we want more’. Toch niet zo’n goed idee…
‘Tientallen mensen hebben dit evenement mogelijk gemaakt, maar ik wil toch de harde kern van acht personen bedanken’, benadrukte Anema. Jantine Nauta, Marjan Eefting, Fred Sterk, Anneke de Vries, Eke Romp, Edwin Mes, Jinke Zondervan, Anky Jonkman en Dieneke Nieuwland kregen op het podium een terecht applaus.
Opnieuw aangenaam om te constateren, was de geschiktheid van het Doarpshús voor dergelijke evenementen. Een soepele organisatie met tachtig (!) vrijwilligers. Dat was eerder ook wethouder Erik Faber opgevallen: ‘Het is hier goed geregeld. Er is een sluitende exploitatie. Er is oog voor duurzaamheid. Hier maak je mienskip mogelijk’.
BEDANKT!!