Twittervrees
Pietjepuk64 is now following you on Twitter.
Een melding die zo maar uppopt of oppupt of whatever, terwijl ik doelloos zit te candycrushen, wachtend tot mijn stamppot stampklaar wordt. OMG wie is pieptjepuk64 en waarom volgt die mij. Steeds vaker krijg ik zo’n melding waar ik het wel wat benauwd van krijg.
Nog niet zo heel lang zit ik op Twitter. Jaren geleden ben ik op Hyves begonnen, groeide mee naar Facebook, waar ik me prima thuis voel en regelmatig een fotootje met wat luchtig prietpraat plaats of reageer op vrienden en bekenden die wat hebben geplaatst.
Ik hoorde verhalen over Twitter, dus heb ik ook dat maar eens geïnstalleerd. Ik snap er geen hout van! Het is zo onoverzichtelijk met die namen en hashdacks en weet ik wat allemaal. Er zijn twitteraars die je kunt followen, tweets die je kunt retweeten en er is ook een sterretje dat je kunt aanklikken om de tweet favoriet te maken. Als de helft van groep 8 het al kan, dan moet het mij toch ook lukken, zou je zeggen.
Dus vol goede moed, iedere dag even kijken. Leuke spreuk van Loesje, wat heeft Nasa vandaag weer ontdekt, nog een aantal BN-ers die wat beleefd hebben of zelfs BY-ers die tweets de lucht in slingeren, nog iets leuks op werkgebied gebeurd? Ik raak al wat meer vertrouwd.
Op de een of andere manier krijg ik het idee dat ik er niet zomaar wat op kan zetten, het moet wel een beetje intelligent zijn of juist heel humoristisch. Waar bij facebook vaak eerst het plaatje en dan de tekst verschijnt, is het hier meestal andersom. Ik denk er nog wat langer over na wat ik zal plaatsen, voordat ik me eraan waag.
Toen hoorde ik eens wat kritische noten van mensen die mopperden over twitteraars die van alles en nog wat volgen, maar zelf nooit wat plaatsen. Oooooh dat ben ik. Toen kwamen de pop ups van wildvreemden die mij opeens gaan volgen, waardoor ik dacht: nu moet ik wel iets interessants gaan zeggen want er is blijkbaar iemand die verwacht dat ik mogelijk iets interessants ga zeggen.
Het is maar goed dat Twitter nog niet spraakgestuurd is. Ik ben bang dat ik dan zo’n foute Tweet als “twiet” de lucht in zou slingeren. Eentje in de categorie van onbedwingbaar moeten giechelen tijdens een formele toespraak in een grote,stille zaal, niet omdat er iets grappig is, maar gewoon als een zenuwtic.
Misschien is mijn angst wel helemaal flauwekul (zeer waarschijnlijk het geval), want als ik zie wat ‘de jeugd van tegenwoordig’ er allemaal op zet, dan heeft dat niks met diepzinnigheid te maken.
Pffff keuzes, keuzes, ik denk er nog wat langer over na. Misschien dat ik me ook al vast in Snapchat en Instagram moet verdiepen. Wat al weer de nieuwste hypes op social media gebied zijn.
Tikkie tikkie