Zaterdagmiddag 14 april stroomde de grote zaal van het dorpshuis vol en dan ook hélemaal vol. Er kon geen kip meer bij. Vaders, moeders, broertjes, zusjes, opa’s, oma’s , toneelliefhebbers en andere belangstellenden zagen reikhalzend uit naar de voorstelling van de jeugdtoneelspelers van ’t Is sa ’t falt.
En dat zijn me toch een partij goede spelers! Het enthousiasme spatte eraf, wat een plezier om naar te kijken.
Het begon met de jeugd (9 kinderen) van groep 5 en 6, die mooi verspreid over het toneel klaarstond met een paraplu boven het hoofd. Het publiek wachtte af wat er ging gebeuren, maar de spelers zelf stonden ook te wachten: ze misten er nog eentje….en eerder kon hun voorstelling niet beginnen. Maar o jee, het bos waarin ze stonden, was het verkeerde bos! Het Zwettebos moest eigenlijk het Epemabos zijn. Vlug de parapluutjes ingeklapt, vlug van het toneel, vlug naar het Epemabos en toen waren ze compleet en kon de voorstelling eindelijk beginnen. En wat voor eentje! Met een heerlijk ritmisch muziekje erbij en flitsende discolichten werd er een strakke danspartij vertoond, waarbij de paraplu op een hele leuke manier meedeed! Knap gedaan hoor!
Na de pauze mochten de 14 jeugdspelers van groep 7 /8 hun kunsten vertonen. Het werd een waar toneelstuk “De Vloek”, dat een sprookje bleek te zijn dat naar onze tijd was getransformeerd. Zo zagen we Wolf junior, Sneeuw en Kapje en een tover-app op de telefoon i.p.v. een toverstokje.
Het verhaal speelde in het Sprookjesbos, waar twee toeristen een lijk vonden waar natuurlijk de nodige hilariteit door ontstond. Of…. was alles soms met voorbedachte rade zo gepland? Cruella-junior bemoeide zich ermee, zij wilde heel graag dat het sprookje nu eens niet een happy end zou hebben. De schrijfster werd zelfs de mond gesnoerd en zo vastgebonden dat ze niet met het verhaal verder kon gaan op haar I-pad.
De twee journalisten, die dan hier, dan daar opdoken, mochten zich er ook al niet mee bemoeien en werden ter plekke gevloerd met één druk op de app.
Maar daar hadden we uiteindelijk nog Duimpje-junior, die alles weer rechtzette en de vloek ongedaan maakte. Zo kon de sprookjes-schrijfster gelukkig ook aan dit sprookje weer een goed einde schrijven!
Afbeelding: Merel Meun
Het was een geweldige prestatie van de spelers én van regisseuse Merel Meun én van de ljocht en lûd mannen én de grime- en decorploeg om het publiek deze twee leuke voorstellingen voor te schotelen!
Dat niet alles goed was te verstaan, was daardoor zeer spijtig. Het wordt een aandachtspunt voor zowel het bestuur, de jeugdcommissie, de regisseuse als de techniekmensen. Nu hebben teveel mensen de grapjes of leuke teksten moeten missen en dat is niet de bedoeling als je daar als jonge toneelspeler een paar maanden op hebt geoefend…