Ik ben wat later met de column want ik moest de kleren van mijn oudste zoon uitspuiten.
Kleren uitspuiten…Klinkt mysterieus en u wilt daar vast meer van weten. ‘
‘Mem, mag ik je fiets lenen, mijn fiets staat nog in Amsterdam?’ Ja hoor. Vervolgens met 5 man naast elkaar fietsen op zaterdagavond met aan beide zijden van de weg een sloot vol kikkendril. Dat vraagt om moeilijkheden. En ja hoor, er was er één het haasje. Of in dit geval de kikker!
Hij ligt veilig in bed, dankzij de dure zwemlessen destijds. De telefoon ligt in een bakje rijst.
Ends well, all well. Hij is niet meer echt een puber, die oudste zoon. Maar ik heb er nog twee die er middenin zitten. En de daarbij behorende ..eh… gedragingen. Problemen ga ik niet zeggen want dat is te negatief. En het is niet allemaal negatief. Wel herkenbaar. En van alle tijden en alle gezinnen.
Neem nu die fiets van hierboven. Fietsen en pubers daar weten de meeste ouders alles van: mijn band is lek, hij staat nog bij Jeroen, hij staat nog op school, het ketting is er af, hij is kapot.
Ik denk dat de oudste wel 4 fietsen in een jaar heeft versleten. Mopperen, schelden, straf…niets helpt. Maar ja dat komt, ze kunnen er zelf nooit iets aan doen. Echt nooit. Echt nooit. Echt niet.
Fietsen vergeten: afwijking in het brein en hormonen. Fiets kapot: schuld van school, van heit, van de stoeprand. Band lek: schuld van schuld, van mem, van de stoeprand. Maar zelf kunnen ze er echt nooit iets aan doen. Echt nooit. Veel is de schuld van anderen. Zelfreflectie ligt wat gevoelig op die leeftijd. Mopperen gaat beter. Schreeuwen met overslaande stem, dan weer hoog dan weer piepend laag. Mopperen thuis is ook gemakkelijk want ouders zijn meestal stom. En wat ouders soms uitkramen: werkelijk! Ze hebben geen idee hoe het werkt. Pubers wel. Pubers weten precies hoe de hele wereld in elkaar zit want ze zijn al 15. En ze zien dingen, tja eigenlijk hebben ze de hele wereld al door. Ze weten precies hoe het moet of hoe het had gemoeten. En dat wij dat dan niet zien. Zielig.
Ouders zijn ook zielig, duh, hoe ze soms dingen op facebook zetten, of op Twitter, zielig!
Of dat ze uitgaan en dan dansen…brrr….Of dat ze proberen je te laten eten, duh, op gezette tijden nog wel. Nou buja (of dat ouders populaire woorden proberen te gebruiken die allang weer uit zijn..triest) Dat eten op gezette tijden. Ook zo’n ding. Pubers eten nooit op gezette tijden. Gezette tijden wat is dat? Nee, pubers eten als niemand anders eet. Behalve hun soortgenoten.
Pubers eten frikadellen om 3 uur s’middags. Chips bij de Appie als lunch, zo rond 11 uur. Ze eten vier tosti’s vlak voor het avondeten, rond half zes. En hebben dan geen honger meer rond zessen. Da’s logisch. Voor het slapen gaan eten ze koude pannenkoeken en een bak vla. Ze drinken 8 pakken ijsthee in drie dagen en als dat er niet meer is, is er niets meer in huis te drinken. Echt helemaal niets meer. Niets…Zucht…Is hier dan helemaal niets meer te drinken in huis?
Ja, hoor: thee, water, limonade..Duh…Er is dus niets meer in huis te drinken. Zucht..Lijdzaam gaan ze weer op de bank hangen. Niets.meer.in.huis.te.drinken…..Zucht. Life sucks..
We gaan maar weer op bed. En blijven daar heeeel lang liggen, liefst tot een uur of 3.
Want er is niets meer te drinken in huis.
En dus gaan we heel lang onder de douche staan en drogen we ons af met een badlaken van 3 bij 2. Kleiner kan niet want dan worden we niet goed droog. Nee, kleiner kan echt niet, geen discussie mogelijk. Dan gaat dat badlaken op de grond want twee keer gebruiken kan ook niet en stel je voor dat je een handdoek moet gebruiken die je broer of je moeder ook al heeft gebruikt…ieuw…
En net als je denkt: waarom heb ik geen behang dan ineens heeft je norse, nurkse, slungelige, pukkelige, zwijgzame kind weer een opleving en komt er ineens weer dat kind naar boven wat je kende van vroeger. Dan gaat dat kind even wat dichter bij je zitten en krijg je zowaar een zoen.
Gaat je kind vertellen over school en wat ‘m bezig houdt. Gaat ie vertellen over hoe naar het thuis is bij vriendje K. thuis. En hoe fijn het hier thuis is. En dan weet je weer dat dat kind er nog zit. Ergens verborgen achter die lange ledematen en grote gymschoenen, achter die grote mond en die onlesbare dorst.. Ach het is een periode en het gaat over.
En dan komt de fase dat ze in de sloot gaan fietsen…..
Die&Die