Dochterlief vertelt ons lang niet altijd de waarheid, rookt tegenwoordig wel eens een sigaretje en geeft haar geld uit aan allerlei zaken waar ik het helemaal niet mee eens ben.Ze wil ’s avonds graag naar vriendinnen in Sneek, maar het wordt weer vroeg donker buiten en ik vind alleen terug fietsen over De Harste helemaal geen prettig idee.
Ze luistert vaak zo vreselijk slecht en is het ’t liefst gewoon niet met mij en haar vader eens. Over alles en niets.
Zeggen wij blauw, zegt zij groen. Zeggen wij doen, gaat ze toch maar niet. Zeggen wij leuk, vindt zij ’t juist weer stom. En saai. Want alles is saai. Zeker je ouders.
Uit het niets is ze doodmoe, stikchagrijnig, intens verdrietig, hopeloos verliefd, extreem boos of ineens weer hyper de pieper vrolijk. Er is geen touw aan vast te knopen.
Ze zit zo’n beetje vastgeplakt aan haar mobieltje, tablet of desnoods een laptop.
De hele dag appen, chatten en skypen met vriendinnen van school en sport en natuurlijk met het vriendje.
Kleding, schoenen, haar en make-up zijn vele malen belangrijker dan huiswerk. Vandaar ook dat alle aanverwante artikelen overal in haar kamer te vinden zijn.
Heel zichtbaar en flink verspreid over de vloer, het bureau, het bed en al het andere meubilair. Je kunt er eigenlijk met goed fatsoen geen stap meer zetten.
Kamer opruimen betekent in haar beleving gewoon alles in kasten, bureaulades en tassen proppen. Dat je vervolgens niks terug kunt vinden geeft helemaal niks. Dan leg je het gewoon verspreid over de vloer, het bed en het bureau en vind je het vast wel weer terug. Zucht.
Haar haar wil vaak niet zitten zoals zij vindt dat het moet. Ze heeft nooit iets leuks om aan te trekken. Het is nooit haar schuld als er iets kwijt is of stuk of als het zusje pijn heeft.
Ze voelt zich soms te dik, dan weer te dun. En ineens zijn weer alle broeken te kort.
Ze moet naar de kapper, naar de stad, op karate, naar Mc Donalds, van dansen af en ook een nieuwe fiets. En andere shampoo. Zomaar ineens, en even later toch weer niet.
Andere mensen zeuren altijd. Vooral ouders, leraren en andere betweterige volwassenen.
Wij snappen er toch niks van. Over hoe het allemaal gaat in deze wereld. Duhhhhh!
Af en toe wilde ik dat ik behang had om haar er achter te plakken.
Of ik denk; ik zet ‘r op Marktplaats. Gratis af te halen. Ellendig puberkreng.
Maar niet echt hoor! Dat zou ik toch echt nooit doen.
Want behalve een lastige puber is ze ook mijn meisje. Mijn liefste oudste dochter.
Hartstikke mooi en lief. Fantastisch creatief en geweldig leuk en geduldig met de kindjes op haar stage, haar kleine neefje en haar oppaskindjes.
Die naast al die vervelende puberstreken ook zomaar ineens komt aanzetten met een lief briefje, een kopje thee en een lekker koekje voor mama.
Gelukkig is die hele rottige puberteit maar een fase. Gaat ook vanzelf weer voorbij.
En ik ben nu al benieuwd naar wat er daarna weer komen gaat!
Eefje