Ik voeg deze column wat foto’s toe. Dat ben ik niet gewoon maar ik begin het idee te krijgen dat er meer beelddenkers in ons dorp zijn dan ik dacht. Meer mensen die het geschreven woord niet geheel begrijpen. Dat idee ontstond vorige week voor het eerst toen ik door het Epema bos liep en dit bordje zag hangen:
Nou, duidelijk toch… Aan het begin van het bos hing al een tijd een officieel groen bordje met de regels van het bos. Maar dat was schijnbaar niet leesbaar op een groene achtergrond of zo… Dat was mij al vaker opgevallen maar ach, dyslexie in combinatie met een groen bordje, lastig.
Maar na een paar dagen begon ik toch echt te twijfelen over het niveau van onderwijs in Ysbrechtum en omstreken. Want wat is lezen toch schijnbaar moeilijk. Moest ik soms prinses Laurentien bellen om te overleggen over een analfabetisme programma in Ysbrechtum? Of moest Pearle een extra campagne voeren en een ogentestochtend houden in het dorpshuis?Want alles wat ik ook zag in het bos, nauwelijks aangelijnde honden…..Wel heel veel drollen en keutels. En kleine kindjes die enthousiast eikeltjes en kastanjes tussen die drollen vandaan plukken. En die schrikken van loslopende honden. En veel lekker rennende en stoeiende honden. En nonchalante baasjes.
En toch laat het bordje niets aan duidelijkheid te wensen over. En toch ben je als hondenbezitter te gast in het bos. Dat prachtige stukje bos waar we in Ysbrechtum naar hartenlust in mogen wandelen. We zijn te gast en toch zijn we niet van plan om ons te houden aan de regels die de gastheer opstelt.
Raar. Terwijl de regels nu toch echt wel heel duidelijk zijn.
Heel duidelijk. Net als dit bordje:
Ook duidelijk leesbaar toch? Dit is een bordje aan het hek van het Tammingalân, met veel vogels en andere bijzondere schepsels. Ook daar zijn we te gast. Met onze hond. Aangelijnd.
Niet dus. Ook hier hebben de hondenbezitters hulp nodig van Prinses Laurentien. Of van Pearle.
Ik weet het heus wel. Ze kunnen wél lezen. Het is hun echt wel duidelijk. Alleen is het bordje niet voor hén bestemd. Want zij hebben een ander soort hond. Een hond die daar wel mag zijn. Die daar wél los mag lopen. Natuurlijk is het heel goed dat er regels zijn, dat vinden zij ook. Echt, heel goed. Maar die regels gelden niet voor hun hond. Want hun hond is gehoorzaam. Hun hond komt meteen als je roept. Hun hond poept niet. Hun hond praat vogeltaal en fluistert met kikkers. Hun hond is bovennatuurlijk in verbinding met het baasje en heeft deze vrijheid nodig voor een beter karma.
Is u dat wel eens opgevallen? Dat sommige mensen boven de wet en boven regels staan? Vooral als het om hun hond gaat? Hun hond hoeft niet vast. Nee, hun hond niet. Niet op straat, niet in andermans bos en niet in een natuurgebied. Nee, zij hebben een bijzondere hond. Die hoeft dat niet. Zij hoeven ook geen schepje of zakje mee want hun hond poept bloemetjes en kersenbonbons.
Alle gekheid op een stokje.
Soms zijn afspraken echt niet duidelijk, zoals deze:
Daar kan ik ook geen regel of wet van maken. Je blijft dus van het fruit af, maar dan mag het ineens weer wel. Of niet. Of wel….Laat maar dat fruit, ik ga wel naar Johannes.
En ik snap ook best dat je als hondenbezitter het je hond gunt om effe lekker te rauzen.
En er is ook een plek waar je het, volgens vage afspraken en boze buurmannen niet mag maar waarvan ik, en heel veel met mij, niet begrijp waaróm dan niet:
Ik heb daar naar gevraagd (want je moet wel weten waarom en waarom niet, toch?) en het is mij nog niet duidelijk. Er zijn mooie hekjes om het perceel af te sluiten. Er lopen geen koeien en schapen. (want even voor de duidelijkheid: koeien en hondestront is dodelijk!), de aangelegen woningen hebben allemaal de achtertuin begroeid,en dus geen zicht op eventuele wandelaars met losrennende honden. En er zit een sloot tussen, perfect! Ik denk zelfs dat de hondeneigenaren bereid zouden zijn een bedragje te betalen voor het gebruik en onderhoud van dit stukje land.
Wat is de moraal van mijn verhaal? Als regels duidelijk zijn en aan duidelijkheid niets te wensen overlaten begrijp ik niet waarom jij je er niet aan hoeft te houden. Dan vind ik het zelfs ronduit onbeschoft dat jij je er niet aan houdt (NB. Je hond kan niet lezen en draagt geen bril).
Als regels onduidelijk zijn dan moeten we misschien verder onderzoeken waarom wel en waarom niet. En van wie. En voor wie. Soms es vragen of het anders kan.
Die&Die