Hoog tempo en
gedreven acteurs
in familiestuk
Menig professioneel gezelschap zal er zijn vingers niet aan willen branden: twee toneelstukken tegelijkertijd op hetzelfde podium uitvoeren én erin slagen de aandacht van de toeschouwers geen moment kwijt te raken…
Ysbrechtums Toanielselskip ’t Is sa ’t falt wist in ieder geval zowel op vrijdag 16 als op zaterdag 17 februari het publiek in het Doarpshûs volledig voor zich te winnen met de vertolking van ‘Famyljekronkels’. Onder die naam heeft regisseuse Marijke Geertsma de stukken van twee afzonderlijke auteurs bij elkaar gebracht.
‘Is dat een kapstok’ is van Esther Gerritsen, die twee jaar geleden nog het boekenweekgeschenk schreef. Het is een aaneenschakeling van zeer herkenbare taferelen, zoals die in elk huishouden voorkomen. Een gezin mag dan wel de meest compacte samenlevingsvorm zijn, dat wil nog niet zeggen dat vader, moeder en de (puberende) kinderen ook dezelfde taal spreken. Communicatie ontaardt snel in krom-municatie omdat gezinsleden de betekenis van woorden op hun eigen wijze invullen. Iets zeggen om verkeerd te worden begrepen, bijvoorbeeld. Of een draai geven aan woorden, hoewel je weet dat die anders zijn bedoeld.
Afwisselend was op het podium gedurende de hele voorstelling het tweegesprek te volgen tussen een terminale grootvader en zijn kleindochter in het ándere stuk ‘Pake mei wol gean’ van Lotte Kuijt. Euthanasie is doorgaans óók een familiekwestie. Ook al door de liefdevolle dialoog vol zijsprongen tussen pake en zijn kleindochter botste dit zware thema geenszins met het bonte palet van hilarische situaties in het andere stuk. In doodse stilte was de zaal getuige van het afscheid en de zelfgekozen dood van pake. Die scene werd zo indrukwekkend gespeeld, dat even de vrees gerechtvaardigd leek dat er ook een einde was gekomen aan de eigen levensmiddelenvoorziening van ons dorp. Gelukkig volgde een bevrijdende, lichte en vrolijke gezamenlijke slotscene.
Zeventien acteurs op het podium, van jong tot volwassen, wat een talent, inzet en overtuigingskracht! Chapeau ook voor de regisseuse, professioneel actrice Marijke Geertsma, voor het hoge tempo en de perfecte timing waarmee de onderwerpen wisselden, tegen de achtergrond van een doordacht en mooi gebouwd decor. En, geen voorstelling zonder de inzet van de staf buiten het podium, de mannen en vrouwen van licht en geluid, grime en externe presentatie.
Voor ondergetekende was dit de eerste kennismaking met Ysbrechtums toneel. Die ervaring was voldoende om zeker te weten dat we de volgende keer weer in de zaal zitten en tegen anderen te kunnen zeggen: zorg dat je het niet mist!
Menno Landstra