Hij is er weer. Sinterklaas kwam dit weekend aan in ons land. Een leuke tijd. Dat vind ik ervan. Ik heb er superfijne herinneringen aan. Gezellige avonden met mijn vader en moeder en zusje. Pakjesavonden, eerst met alleen cadeautjes en soms kwam de Sint zelfs bij ons thuis, met Zwarte Piet. Superspannend natuurlijk. Later veranderden die pakjesavonden doordat we surprises en gedichten gingen maken. Wat hebben we gelachen met elkaar. De uitgelezen kans om mijn vader eens te grazen te nemen of mijn zusje te kunnen plagen met een lollige surprise. Supergezellig vooral. Later vierde ik ook met vrienden Sinterklaas. Lachen, gieren, brullen. Pikante gedichten en dito cadeautjes en surprises. We reden er speciaal voor naar Amsterdam, om de meest idiote cadeautjes te scoren. Prachtige herinneringen aan super-avonden!
Het Sinterklaasfeest is voor mij een mooie traditie. Maar staat vooral voor plezier, gezelligheid en lol met mensen die dicht bij je staan. Ook nu weer. Nu ik zelf moeder ben. Genieten van de spanning op mijn dochters gezichten toe ze kleiner waren. Schoentjes zetten. De stad in, naar de intocht. En samen kijken naar het Sinterklaasjournaal, met Dieuwertje Blok. Allemaal leuk. Genieten met een grote (chocoladeletter) G.
Als kind, puber en als volwassene heb ik het Sinterklaasfeest dus altijd heel positief ervaren. Gezelligheid voorop! Ik heb het feest nooit geassocieerd met racisme, discriminatie of slavernij. Ook Zwarte Piet niet. Ik vind het echt heel vervelend dat andere mensen dat wel zo voelen. Echt, dat vind ik jammer. En zeker niet de bedoeling. Dat is dan toch gewoon op te lossen denk ik. Wat ik in deze kwestie vooral heel jammer vind is dat juist de mensen die er heel erg extreme ideeën over hebben zoveel aan het woord komen. En dat het dan zo’n gedoe wordt. In de krant, op tv, via social media. Want dat hoeft helemaal toch niet? Ik denk namelijk dat het gros van de Nederlanders en vooral ook onze kinderen heel meedenkend en flexibel kunnen en willen zijn.
Als er toch zoveel mensen zijn die zich gekwetst voelen door het feit dat Piet zwart is, dan veranderen we dat toch een beetje? Dan doen we er dit jaar een bruine bij. En een gele. En een witte. Verzin er een mooi verhaaltje bij en alle kinderen geloven het gewoon hoor. Als zij namelijk gewoon pakjesavond hebben en Sinterklaas komt op school en ze mogen hun schoen zetten dan is er niets aan de hand. Doen we volgend jaar een rode Piet en een blauwe en een gouden bij. En ’t jaar daarop een groene en een gestipte Piet. Binnen een jaar of vier is zo het Pietengezelschap uitgebreid tot een prachtig vrolijk gekleurd stel. Iedereen weer blij. Opgelost.
Wat echt heel jammer is, of eigenlijk diep, diep, diep treurig, is het feit dat het gisteren bij de intocht van Sinterklaas mis is gegaan. Voor- en tegenstanders van de zwarte versie van Piet zijn met elkaar op de vuist gegaan. Uit voorzorg waren er al agenten op de been in Gouda, undercover als Piet. Maar dan wel een Piet met een geladen pistool. Ik kreeg kippenvel op mijn rug toen ik dat hoorde op ‘t journaal. En ik hoopte zo dat het nergens voor nodig zou zijn. Maar het gebeurde toch. Rellen tijdens de intocht van Sinterklaas. Hoe zielig is dat. Dat je je zo laat gaan. Wat verschrikkelijk erg voor de kinderen die dat hebben moeten aanschouwen. Benieuwd wat voor herinneringen die hebben aan dit leuke feest als ze later volwassen zijn.
Ik hoop echt dat er nu eens wat mensen op staan uit de ‘middenmoot’. De grote middenmoot waarvan ik denk dat die er echt is. Mensen zónder extreme opvattingen. Gewoon mensen met gezond verstand die bereid zijn tot ’t oplossen van dit stomme gedoe. Overleg het even met elkaar alstublieft. Op een normale volwassen manier. Dan hebben de kleuters van nu over 30 jaar ook fijne herinneringen aan een prachtig feest. Dank u wel.
Eefje