Mijn ervaringen met de December maand zijn heel positief. Als kind was ik al gek van de kerst en alles wat eromheen gebeurde. Mijn ouders net zo, steevast werd er ieder jaar een te grote kerstboom gekocht. Deze werd met veel kunst en vliegwerk in huis gemanoeuvreerd en moest dan met touwtjes aan de kast worden vastgezet.
Het versieren ervan was een al net zo groot feest, we hadden thuis allemaal kerstballen in oude stijl. Zo waren er huisjes, figuren, dieren, auto’s en vogeltjes op een verende poot met een knijper eronder.
De lampjes deden het niet en moesten ieder jaar weer worden nagelopen. Net zo lang wisselen totdat het weer werkte. En heel speciaal…..als laatste kwam er uit de doos een klein driehoekje. Deze was heel speciaal, mijn vader moest er altijd weer een paar tranen om laten!
Het driehoekje stelt een klein sneeuwtafereel voor met daarin een heel oude man en een klein meisje. De oude man bukt voorover om het kleine meisje een grote koperkleurige sleutel te geven. Het symbool voor de overdracht van toegang tot het nieuwe jaar!
En dan was het tijd voor vader om de kamer voor de keuken te verruilen. Pannen op het vuur en dan werden er oliebollen gebakken. En ook dit was een waar feest, veel te veel werden er gemaakt! Meestal aten we ze eind januari nog…
Nu zoveel jaren later geniet ik nog steeds van deze tijd. Alleen kijk ik wel anders tegen bepaalde dingen aan. Deze ervaar ik als niet zo positief…en dan bedoel ik de ware gekte die ik tegen kom. Kerst duurt nog steeds maar twee dagen en voor wat de winkels betreft nog maar één….
Hier speelt zich de genoemde gekte dan ook af! Was dit vroeger ook zo? Ik krijg het Spaans benauwd van de enorme gekte die zich voor de kerst in de winkels afspeelt. Mensen lijken dan een groep bezeten zombies die hamsteren alsof het einde van de wereld nabij is.
Op het parkeerterrein is een lege plek het toneel voor piepende banden van meerdere auto’s die deze plek opeisen. En dan eenmaal binnen lijkt het graaien de normaalste zaak van de wereld! Duwen…over je heen leunen…en eenmaal de kar vol is het laatste stukje gekte aan de beurt.
Achter ons in de rij hoor ik mensen klagen, “wat is het druk” , “kunnen er niet meer kassa’s open?”. Mijn gedachten schreeuwen om mijn ongezouten en luidkeels mijn mening te geven. En geloof me….wat ik in gedachten heb op zo een moment staat in geen enkele bijbel geschreven!
Maar ik houdt de kerstgedachte in ere en geniet van wat er bij thuiskomst valt te beleven. De kerstboom staat, de lichtjes branden, kaarsjes aan en de kachel is lekker warm!
Zullen we afspreken dat we volgend jaar gewoon allemaal eens in alle rust proberen te genieten? De extra boodschappen kunnen ook een week of twee eerder wel overdacht en gepland worden. En laten we wel zijn…ben je iets vergeten….sommige winkels zijn met kerst gewoon open…hoe belachelijk ook…dus je kunt altijd nog een boodschap doen!
Afgesproken? Fijn! Zie ik u volgend jaar rond deze tijd weer en dan herinner ik u aan deze afspraak!
Weest wel juh….die Sneeker!