Als mijn ouders vroeger een nieuw apparaat kregen, vond ik het prachtig om dat ding uit te vogelen. Met de handleiding erbij alle mogelijkheden ontdekken. ‘Oh, dit kan nu ook, prachtig, hoeven we niet meer …’ Nieuwe technieken en ik, waren best een goede match. Gewoon proberen, dan kom je een heel eind. Ik was een wandelende helpdesk als anderen problemen hadden: computers, televisies, schotelantennes en later laptops, mobiele telefoons, iPads en allerlei soorten computerprogramma’s, ik hoefde er maar naar te kijken en ze deden het vaak weer. Tot grote frustratie van de eigenaren: ‘wat deed je nou? Waarom doet hij het nu wel dan? Dat heb ik ook gedaan!’ Ik haalde dan mijn schouders op, ik wist ook niet precies hoe het kon, het lukte gewoon.
Techniek moet altijd vernieuwen. Stilstand is achteruitgang. Sneller, kleiner, smarter, fantastisch. Maar wordt het er ook altijd beter van? Ik voel een persoonlijk kantelpunt aankomen. Ik moet mezelf dwingen om ook nieuwe technieken te gebruiken om bij te blijven. Ik vind ze niet meer logisch, het kost me veel energie.
Kindlief kijkt eens over mijn schouder mee als ik wat aan het zoeken ben op internet. Hoofdschuddend zegt hij “ik snap nooit als oude mensen google intypen in de zoekbalk… en sommige mensen tikken zelfs nog www. in. Tsssss”. Okeeeee, automatisme denk ik, want ik weet best dat google al begint te zoeken als je 1 woord in de zoekbalk intoetst. Maar, hé oude mensen?
Sinds enige tijd hebben we een nieuwe tv. Je raad het al, het is een hele slimme: een Smart TV. Ik denk dat deze TV mijn technologische ondergang wordt. Ik begrijp er helemaal niks van. De tv komt met een intelligente afstandsbediening. Pfff intelligent, my ass! Slaat echt helemaal nergens op dat ding, maar het is de enige manier waarop je het smarte deel van de TV op gang krijgt. En als je dat eenmaal aan hebt, kun je youtube kijken, ziggo on demand en zelfs netflix! Prachtig… Als de internetverbinding en ‘horizonbox’ (met eigen afstandsbediening) van Ziggo het houdt tenminste.
En dat is nu eigenlijk, denk ik, een beetje het probleem: onder ideale omstandigheden zijn al die vernieuwingen prachtig, maar ze worden gebaseerd op wat oudere vernieuwingen die nog niet helemaal zijn geoptimaliseerd. Dus waarom niet eerst verbeteren en daarna vernieuwen? Maar het zal wel aan mij liggen, dat ik de vernieuwingen niet bij kan benen.
Ik heb mijn dagelijkse routine met de nieuwe tv wel een beetje gevonden. Ik probeer iedere dag dapper met het ding overweg te gaan en een programma te zoeken dat ik leuk vind. En na een minuut of 5 gooi ik met een gefrustreerde mopper de afstandbedieningen bij kindlief op schoot. Help!
Tikkie tikkie