Ik was 12 jaar oud en de meester van mijn klas verzon een wedstrijd.
Een brei-wedstrijd.
De hele klas deed mee, we hadden net tijdens de knutsellessen leren breien.
We kregen wol en breipennen en zetten allemaal hetzelfde aantal steken op.
De opdracht: brei een zo lang mogelijke lap en daar naai je dan uiteindelijk een slang van.
Gewoon met naald en draad, vulling erin, kralen oogjes en een vilten tongetje erop en eraan naaien en klaar! We kregen geloof ik een week of twee de tijd. Wie dan die dag de langste slang helemaal af had was de winnaar en won een zak snoep.
Er waren er best een paar die het niet zo interessant vonden. Of niet echt hun best deden. Maar de meeste van mijn klasgenootjes deden keihard hun best.
Breien, breien, breien!
Ik ben nu volwassen en brei nog steeds regelmatig. Ik moest de eerste keer, na jaren niet te hebben gebreid, wel even met hulp van oma de draad weer oppakken maar de basis was ooit aangeleerd en dan blijkt breien bijna net zoiets als fietsen en dat verleer je dus niet zomaar.
Net als veel ander handwerk. Armbandjes knopen, naaiwerk, borduren, tekenen, schilderen. Ik heb het ooit op school of thuis geleerd en kan en doe het allemaal nog steeds.
Nu kom ik ook uit een bijzonder creatief nest. Met bordurende, breiende, tekenende, hakende, schrijvende, acterende, musicerende, schilderende, naaiende, timmerende ouders en grootouders.
Dus dat van die paplepel geldt zeker voor mij.
En ook niet onbelangrijk, ik vind het hartstikke leuk om te doen. En ik vind het ook leuk om dit weer door te geven aan mijn eigen kinderen. Die kunnen inmiddels ook al redelijk uit de voeten met bijvoorbeeld garen, scharen, kwasten, wol en naald en draad.
Er wordt altijd flink ‘gefreubeld’ in huize Eefje!
Nu was ik deze week hulpmoeder op de basisschool. Tijdens een creatief circuit heb ik samen met een andere moeder met twaalf kinderen uit groep 5 t/m 8 getracht een boekenlegger van vilt te naaien. Een bijzonder simpel ontwerp. Geen ingewikkeld patroon of bijzondere steken. Duidelijke uitleg en best te doen in een middagje, dacht ik.
Maar wat blijkt? Ze kunnen het niet.
Op vier kinderen na, hadden ze nog nooit iets gedaan met naald en draad.
Het was net of ik de uitleg in het Chinees had gedaan.
Ze snapten er werkelijk niks van. En wij, hulpmoeders, hadden het verschrikkelijk druk met het aanleren van deze voor hen compleet nieuwe vaardigheden en renden ons de benen onder het lijf vandaan door het klaslokaal. Van de een naar de andere hulpeloze leerling.
Die boekenleggers zijn dus helaas niet af gekomen. Daar is nog wel een crea-circuit middagje voor nodig ben ik bang.
Niet erg, helemaal niet. Maar ik ben er wel van geschrokken.
Want waar 27 jaar geleden gewoon nog een hele klas met 30 leerlingen kon breien en naaien zijn dat er nu ineens nog maar een heel klein handje vol.
Worden wij knutselaars, freubelaars, handwerkers met uitsterven bedreigd? Wie kan er over nog eens 27 jaar nog breien of naaien?
Mijn echtgenoot was helemaal niet verbaasd over dit verschijnsel.
Hij vergeleek het met vuur maken. Ooit was het echt nodig dat je dat kon, om te overleven. Vuur maken met een takje of een steentje, want een lucifer of aansteker was er niet.
En vuur moest er komen anders vroor je dood.
En een eeuw geleden was het inderdaad ook nog nodig dat je kon handwerken zei hij.
Want toen was er geen Oosterdijk vol kledingwinkels. Maar die is er nu wel en zo langzamerhand is het dus gewoon helemaal niet meer nodig om dit te kunnen.
En dan verdwijnt dat gewoon.
Hij deed er nogal makkelijk over.
Maar ik niet. Ik vind het zo jammer. Zo zonde. En ik hoop maar dat mijn kinderen het wel weer doorgeven aan hun kinderen. En die weer aan die van hen, en enzovoort. Zodat het dan toch nog een tijd blijft bestaan. In ieder geval dan onder mijn nazaten….
Eefje
PS. Ik kan helaas nog niet haken. Kunnen we niet eens iets organiseren in ‘t dorp? Een creatief circuitje in het dorpshuis? Er is vast wel iemand in Ysbrechtum die mij dat (en andere freubelaars) kan leren? Gezellig met een kopje thee of een glaasje wijn erbij? Leer ik u weer iets wat ik kan, en zo vertragen of voorkomen we mooi dat hele proces van uitsterving! Wie doet mee?