Onlangs viel er een reclamefolder van een Friese grootgrutter bij mij in de bus met informatie over de ‘kip van een langzamer groeiend ras’. Als u het niet heeft gelezen, neem dan maar van mij aan dat er mensen op de wereld zijn die een beroerder leven hebben dan deze kippen. Althans als ik de folder moet geloven. En dat moet wel want deze kip heeft een eigen keurmerk. Het zoveelste kip-gerelateerde keurmerk. Tevens het tig-zoveelste keurmerk. Ieder product, iedere dienst, ieder vlak in onze samenleving heeft inmiddels wel een keurmerk.
Denk nu niet dat ik tegen keurmerken ben, nee, het is zeker goed dat ze er zijn want een mens kan nu eenmaal niet overal verstand van hebben. Maar ik vind wel dat er mee doorgedraafd wordt. Om een kip die een paar vierkante meters meer buitenruimte heeft dan een gecertificeerd soortgenoot een apart keurmerk te geven gaat mij wel eens te ver. Daarnaast werkt het ook nog kostprijsverhogend want de dames en heren die op de keurmerken moeten controleren, doen het echt niet voor een kilometervergoeding.
Maar dat schijnen we met z’n allen niet erg te vinden want zo’n kip (of koe of ander dier met een aaibaarheidsfactor) heeft per slot van rekening een beter leven gehad. Geconstateerd en door een handtekening voorzien door gecertificeerde keurmeesters van het keurmerk. Tja, en emotie doet dan de rest want emotieverhoging en prijsverhoging gaan nu eenmaal hand in hand. Maar moeten mensen die elk dubbeltje twee keer om moeten keren en wel graag willen maar zo’n meerprijs niet kunnen betalen dan met een schuldgevoel rondlopen als ze een plofkip kopen omdat iedere dag gehaktballen ook niet alles is?
Ik denk dat er maar eens drastisch gesnoeid moet worden in al die keurmerken. Regels soepeler maken zodat er niet voor iedere vierkante meter extra buitenruimte een nieuw keurmerk opgetuigd hoeft te worden. Samenvoegen en samen verder zodat de consument ook door de bomen het bos weer ziet. En vooral niet voor ieder veranderingetje zijn beurs (extra) hoeft te trekken. Misschien blijft er zelfs wel één keurmerk over: het Gezond Verstand Keurmerk. Ieder mens een stempel op het voorhoofd. Geen apart keurmerkinstituut, nee, we controleren elkaar wel aan de hand van slechts een paar basisregels. Alleen…..
Is het huidige keurmerksysteem in het verleden ook niet met één regel begonnen?
MPM.