Jong en Oud(er), formule voor succes
Zaterdagavond, 16 april, tijd voor een gezellig avondje toneel. Na de geslaagde combinatie van vorig jaar, ook dit jaar een aantal eenakters van zowel het jongerentoneel als de seniorenploeg op één avond. Ik kon me dit keer voor de verandering niet verschuilen door te zeggen dat ik kwam voor een familielid, nee, dit was geheel uit vrije wil.
Al bij binnenkomst had ik het vermoeden dat het wel eens een gezellige avond kon worden. Het dorpshuis was versierd, de vrijwilligers stonden opgewekt klaar en de mensen stroomden binnen. Na de koffie ging de zaal stipt op tijd open.
De zaal stroomde bijna helemaal vol, dat geeft toch altijd extra sfeer en een boost voor de spelers. Nadat iedereen een plekje had gevonden ging al vrij snel het gordijn open voor de eerste eenakter, ‘’Us Beppe wurdt 80’’. Wat meteen opviel was het Fries. Het is altijd knap wanneer mensen, die in het dagelijks leven weinig tot geen Fries praten, een toneelstuk in de memmetaal leren en bovendien goed uitvoeren.
Voor een aantal niet-Friezen in de zaal was het wel even slikken, ik heb zelf het één en ander moeten vertolken. De rode draad was trouwens prima te volgen en iemand die in Friesland woont, maar de taal niet verstaat, zou toch echt eens moeten overwegen om op les te gaan. Maar tot zover mijn mening over randzaken, terug naar het stuk.
Het bleek om een toneelspel in een toneelspel te gaan tot opluchting van de familie. Het is toch even schrikken als je hoort dat je oma een bankoveral heeft gepleegd en dat je haar geboeid en geëscorteerd door de politie naar huis ziet lopen, gevolgd door een cameraploeg. Ik zie het zo voor me. Gelukkig viel het mee, oma wilde tijdens haar jubileum bij de toneelvereniging graag nog een laatste keer acteren. Met de hulp van Omrop Fryslân kon zij nog één keer schitteren, met in de andere hoofdrol agent Bruins, een jeugdliefde en befaamd acteur. Tijdens de koffie werd alles uitgelegd om de familie te kalmeren. Maar wacht eens even, waar haalde oma dan die 25.000 euro vandaan? Weg was de rust alweer. Oma genoot nog een laatste keer van de verwarring binnen de familie en vertelde dat ze de loterij had gewonnen tijdens de laatste trekking. Iedereen kreeg een aardig zakcentje en oma vertrok met meneer Bruins richting Mali, eind goed al goed!
Het decor werd snel verbouwd en na de eerste eenakter was de jeugd aan de beurt. Zij speelden het stuk ‘’Glydzje’’, zelfgemaakt met de regisseuse. En dat allemaal in een paar weken.
De zenuwen maakten al snel plaats voor zelfvertrouwen, net zoals het Fries hier plaats maakte voor het Nederlands. Niet alleen het podium, ook de zaal werd continu gebruikt, een goede manier om de aandacht vast te houden in een stuk met voornamelijk tekst en wisselende scenes.
De inhoud van het stuk was treffend, pubers die pubers spelen en pubers die zich in moesten leven in hun ouders. Roken, drinken, spijbelen, groepsdruk en erbij willen horen, allemaal thema’s die een rol spelen tijdens de middelbareschooltijd. Hoeveel vrijheid geef je je kinderen? Ben je niet te streng? Lastige vragen voor ouders die het beste willen voor hun kinderen. Alcoholvergiftiging is natuurlijk één van de grootste angsten voor ouders en de zaal was dan ook doodstil toen er ineens een eentonige piep klonk, een hartstilstand die je niet in een jongerenstuk verwacht. Met een brok in de keel konden we alleen maar afwachten en hopen op een goede afloop. Gelukkig kwam dat happy end er ook, de opluchting was duidelijk te merken binnen de van zichzelf al benauwde zaal.
Sterk gespeeld door de jongeren, weinig haperingen en een hoog tempo. De toneelploeg staat er goed voor als deze spelers enthousiast blijven de komende jaren.
Tijdens de pauze werden er vol goede moed lootjes ingekocht. De suikertulbanden zagen er dan ook erg lekker uit. En anders waren er altijd nog de droge worsten, een prima troostprijs. Even een halfuurtje de benen strekken en gaan met die banaan, op naar de laatste eenakter.
De mensen zaten nog maar net in de zaal toen de derde en laatste eenakter flitsend van start ging. We kregen een kijkje achter de schermen van een hebberige, niet bepaald doorsnee familie. Zij kwamen alleen samen voor de laatste wilsbeschikking van een rijke overledene, een familieweekend zou geen goed idee zijn geweest. Geleid door de executeur testamentair wachtte de familieleden als piraten af hoe de buit verdeeld zou worden. Door het decor, de kleding en het spel hing er een prachtige sfeer in de zaal. Keer op keer werden we verrast door een geluid of een nieuwe speler, de een nog excentrieker dan de ander.
Op het eind werd ook nog eens duidelijk dat niet iedereen was zoals hij/zij zich voordeed, waardoor er ook nog inhoud werd gegeven aan een verder hilarisch stuk. Tolerant zijn, geduld hebben, niet teveel aan geld hechten en blijven lachen, dat is waar het om draait in het leven.
Tante Viola en secretaresse/verloofde Theresa, die het meest over bovenstaande deugden beschikten, gingen er ook nog eens met de buit vandoor richting een strandhuis. Voor de overige familieleden restte ‘’een soer puddinkje’’.
‘’Jammer’’, is wat een groot aantal mensen in de zaal dacht toen het stuk afgelopen bleek te zijn, zeer geslaagd dus. Enthousiast en tevreden stroomden de mensen weer de zaal uit, sommige rechtstreeks naar huis, anderen via een omweg langs de bar. Nog even napraten met de spelers, veelal nog in de schmink, en daarna restte ons niets anders dan op het volgende stuk te wachten.
Voor degenen die niet aanwezig konden zijn, jullie hebben wat gemist. Het was een gezellige avond voor jong en oud, een verrijking voor het dorp. Voor de aanwezigen zou ik willen besluiten met: koekoek, hallooooo, keep smiling!
Egbert Heins