U kent ze wel de mensen waarmee je in je dagelijkse leven op je werk te maken hebt. Afhankelijk van het bedrijf kan het er één zijn, maar net zo goed een paar honderd! Door de jaren heen heb ik er vele gekend. Ik heb in totaal voor mijn huidige werk drie andere banen gehad.
En in alle drie banen had ik collega’s, bij één bedrijf had ik totaal niets aan hen en zij niet aan mij. Het was een heel groot bedrijf waarin iedereen eerder een nummer dan een naam had en zo ging men ook met elkaar om. Tijdens mijn eerste baan had ik wel veel aan mijn collega’s maar helaas besef ik dat nu pas…ik was destijds te jong om de binding te snappen.
Wat collega’s voor je kunnen betekenen is ook heel verschillend. Als je kijkt naar de tijd die je met ze deelt dan is het logisch dat er een soort van band ontstaat. Per week kun je zomaar veertig uren delen en zal er veel lief en leed voorbij komen door de jaren. Het overlijden van een dierbare of andere ingrijpende dingen in je leven komen ook tijdens het werk voorbij.
Wat ze voor je betekenen wordt pas echt duidelijk op het moment dat de band wordt verbroken. Ik was al een poos ongelukkig met mijn baan. Niet het werk maar de structuur en de leiding van het bedrijf waren mij gaan tegenstaan door de jaren. En hoe sterk ik mezelf ook achtte en hoe dapper ik ook dacht er wel doorheen te kunnen bijten…..ik verloor langzaam maar zeker die strijd.
Mijn collega’s zagen het aankomen…wat waarschijnlijk ook niet zo moeilijk was als je maandag ochtend om acht uur al vraagt of het bijna vrijdagmiddag vijf uur is! Ikzelf zag het niet zo maar mijn humeur en zin om te gaan werden steeds kleiner. Uiteindelijk brak ook mijn verzet en ben ik gaan kijken naar een andere uitdaging. Ik had het geluk deze snel te mogen vinden, maar dan…..
Dan komt die dag waarop je het voor jezelf prachtige nieuws mag gaan vertellen. Als eerst aan mijn werkgever, wat op zich een soort van opluchting geeft, en daarna komt het echt lastige deel. Aangezien ik al een paar weken met de verandering bezig was hadden ze al wel opgemerkt dat mijn humeur en zin beter waren dan voorheen. En als je dan gaat zitten en zegt….ik moet jullie wat vertellen…
Ik vond het echt een vreselijk moment!! Ik zag de ogen al rollen en toen ik was uitgesproken viel er een stilte. Even later ontstaat dan het gesprek en de felicitaties. Maar ontstaat ook het gesprek waarin je naar elkaar uitspreekt wat je voor elkaar betekend en hebt betekend. En dan besef je ook dat je dat gaat missen!!
Ik kreeg een erg leuk en welgemeend afscheidscadeau van mijn collega’s. We gaan nog een keer met zijn allen wat drinken en zullen echt wel contact houden. Ik kreeg naast het cadeau een brief mee waarin één van hun een verhaal aan mij schreef…vreselijk leuk en het zette prachtig neer wat we hebben beleefd.
Het deed me beseffen dat ondanks de hekel die ik heb aan lovende en overbodige woorden als: “Verse”koffie…of “Verse”eieren, ik eigenlijk graag een woord zou neerzetten bij mijn inmiddels ex collega’s. Naast het “ik mis jullie”wat ik oprecht meen zou ik eigenlijk het woord WAARDEVOL erbij willen plaatsen in hoofdletters en een heel opvallende kleur! Dank voor de mooie jaren!
Weest wel juh…Die Sneeker!