Kindlief moet voor Biologie een heus herbarium maken. Iets met bloemetjes. Als puber loop je daar echt niet warm voor. Nee, inmiddels weet ik dat pubers en enthousiasme überhaupt niet samengaan, tenzij er op school wat uren uitvallen, of zo. Mijn puber-moeder-reflex gaat dan in stand ‘overdrive’ of ‘overdrijf’, ’t is maar net hoe je dat ziet. “OOOOOH LEUK HERBARIUM”. Bloemen zoeken, drogen en inplakken. Wie is er niet groot mee geworden. Ik spoorde kindlief aan de schoenen aan te trekken: hup we gaan!
Nu had school wel maatregelen genomen om het enthousiasme en de creativiteit bij de leerlingen niet té groot te laten worden. Uit een lijst van 30 bloemen/planten/onkruid moesten er 20 gezocht worden. Niet op de lijst, betekent geen punten en dus per definitie zinloos om uit te zoeken wat het is, laat staan ook te plukken en te drogen. Stel je voor dat je een wild aardbeitje of geraniumpje vindt en plukt. Maar goed. Gewapend met lijst, telefoon en tas gingen we op pad. Telefoon? Ja, onmisbaar in de herbariumelarij.
Madeliefje: check; Paardenbloem: yes; Fluitekruid: plenty; Veldzuring: ach, daar kauwden wij vroeger altijd op.
De eerste 6 à 7 hadden we zo voor elkaar. Daarna werd het voor mij ook lastig, moest ik tot mijn spijt bekennen. Zilverschoon, Robertskruid, Smalle Weegbree, Hondsdraf en Wilgenroosje, pffff, daar had ik dus die telefoon voor meegenomen: we hebben gelukkig een paar goed bevriende bloemenvrienden in de hulplijn.
Uiteindelijk zijn we een keer of drie op pad geweest. Moeders druk speurend in de berm naar rode klaver (toen nog te vroeg), pinksterbloemen, vergeet-me-nietjes en speenkruid (al weer bijna voorbij). Kindlief druk kletsend over van alles en nog wat. ‘Vette vlogs, insta en skere tata’s’ ik ben weer helemaal bij.
En dan ergens onderweg gebeurt er wat in je hoofd… Je ziet ineens overal prachtige bloemen in de bermen. Wat zijn bermen prachtige groenstrookjes. Wat zijn de bloemen mooi en wat zitten ze eigenlijk wonderlijk in elkaar. Wat een cadeautje zo’n herbarium, al denkt kindlief daar misschien anders over. Het opent mijn ogen in ieder geval weer voor het mooie stukje aardkloot waar ik me iedere dag begeef.
[ngg_images source=”galleries” container_ids=”119″ display_type=”photocrati-nextgen_basic_slideshow” gallery_width=”800″ gallery_height=”800″ cycle_effect=”fade” cycle_interval=”2″ show_thumbnail_link=”1″ thumbnail_link_text=”[Show picture list]” order_by=”filename” order_direction=”ASC” returns=”included” maximum_entity_count=”500″]