Op woensdag 19 maart 2014 zijn er gemeenteraadsverkiezingen. En dan moet je stemmen. Dat moet omdat stemmen een recht is maar ook eigenlijk een plicht is. En omdat anders, om met de Sneker Stadsdichter Henk van der Veer te spreken: “de partij fan de thúsblievers dan weer de groatste wurd”. En omdat we natuurlijk allemaal wel een mening ergens over hebben. Over bepaalde dingen die ons aanspreken, die we meemaken of uit onze omgeving. En omdat we dan het liefst willen dat daar wat aan gedaan wordt. En dus moeten we stemmen.
Op wie? Nou de partijen zelf schijnen te denken dat je op hun stemt als het kartonnen bord langs de weg maar groot genoeg is. Op zo’n (kartonnen) bord staat een leus, bij voorkeur een pakkende one-liner en een charmante foto van de lijsttrekker. Ik vind al die borden in het dorp vooral heel erg verschrikkelijk, lelijk, rommelig en súterich. En ik stoor me er verschrikkelijk aan. Als het een paar dagen heeft geregend, de poster wat loslaat of het bord naar bededen zakt wordt het helemaal een troosteloze bedoening.
Ik heb dus liever wat goede informatie dan een verregend bord.
Nu heb ik van 3 partijen al een flyer door de bus gekregen. Kijk, daar kan ik wat mee!
Informatie, verkiezingspunten, waar staat de partij voor. Kiezen zal nu vast heel gemakkelijk worden!
Dus ga ik er voor zitten, bakje thee erbij, en lees de folder van het CDA: “Alle jeugd aandacht geven, voor ieder een eigen plek in de maatschappij..” Ik neem nog even een slokje thee en zal de zin nog eens lezen. Ik lees de zin nog eens en ben nog geen stap verder. Hoe dan, en waar is die eigen plek dan?
“Zorg met een menselijke maat; wij staan voor samen redzaamheid”… Ook geweldig duidelijk!
De hele folder staat vol met dit soort, door vaagheid uitblinkende marketingzinnen en ik ben na het lezen nog geen stap verder. Ik bestudeer de fotootjes nog maar es en ben er nog niet uit..
Dan maar naar de partij van de rode tomaat. Deze folder zal vast duidelijke, ferme taal uitspreken. “De SP kiest voor prestatie in plaats van prestige. Laten we zuinig zijn, eerst snijden in eigen vlees.”……”Zorg is geen gunst maar een recht”……Dezelfde marketingschrijver in geschakeld, denk ik bij mezelf.
Ik zal u vertellen wat ik wil weten. Wat gaat de gemeente bijvoorbeeld doen aan het overhevelen van de jeugdzorg naar de gemeenten. Die moeten deze taken uitvoeren terwijl er tegelijkertijd op de jeugdzorg wordt bezuinigd: netto € 80 miljoen in 2015, oplopend tot € 300, – miljoen vanaf 2017.
Ja, dat leest u goed. Dat hoeven we niet te bezuinigen op de JSF, op de bonussen en de wachtgeldregeling, nee, dat bezuinigen we op jeugdzorg. De gemeente Amsterdam heeft dit jaar haar logo aangepast: het woordje Amsterdam is een regel gezakt, kosten: € 100.000, -, maar dit terzijde, ik dwaal af. Ik wil weten wat de gemeentepolitiek gaat doen aan het feit dat er straks 20 kinderen met een lichamelijke en/of geestelijke beperking in een busje zitten met alleen de chauffeur en niet meer een extra begeleider. Kinderen met epileptische aanvallen, gedragsproblemen, spasmen en ander problemen waar de chauffeur tijdens het rijden niet op kan reageren. Blijft dat speciale vervoer überhaupt nog wel bestaan? Hoe staat het met de steun aan gezinnen met kinderen met gedragsproblemen, jongeren in psychische moeilijkheden.?
Ik wil weten of de verschillende politieke partijen, vooral op gemeentelijk niveau ergens voor gaan staan, een statement gaan maken. Zich gaan uitspreken over een onderwerp wat mij nauw aan het hart ligt.
Maar het CDA zegt in zijn folder: “We zeggen wat we doen en we doen wat we zeggen”. En daarom zeggen ze dus maar niks…..
Die&Die