Ik zou met u terugkijken naar het afgelopen jaar in deze column maar mijn collega Eefje was mij voor en alles wat zij zei was precies zoals ik het had willen zeggen. Daar kan en wil ik dus niets meer aan toevoegen, het was voor velen van ons een donker jaar..
Waar ik het dan wel even met u over wil hebben zijn de kerst- en nieuwjaarskaarten. Of juist het ontbreken daarvan. Want dat vind ik toch zo jammer! Half december, zo na Sinterklaas komen de eerste kaarten door de bus ( het zijn vaak dezelfde die als eerste zijn, “dan hebben we dat maar vast gedaan”). En dan in de loop van de weken elke dag één of twee of zelfs meer door de bus. Heerlijk vind ik dat! Bij de koffie even uitpakken, even lezen, bewonderen, voorla de zelfgeknutselde of de fotokaarten en dan aan een mooi lint ophangen.
En tot vorig jaar had ik ook nog behoorlijke linten vol. Mensen die ik al een tijd niet had gezien, oud-collega’s, buren, familie, vrienden. We wensen elkaar allemaal een fijne kerst en/of een mooi Nieuwjaar. Een gelukkig Nieuwjaar, een gezond Nieuwjaar, een beter Nieuwjaar.. Leuk, iemand heeft even aan me gedacht, een kaart gekocht, een adres gezocht en soms ook nog een persoonlijke boodschap opgeschreven, leuk!
Vorig jaar bemerkte ik het al. Het werd wat minder. Ik kwam excuses tegen zoals: “ik doneer aan serious request en daarom verstuur ik dit jaar geen kaarten”…Ja, ik moest ook even nadenken wat het één met het ander te maken heeft maar het schijnt een goed excuus te zijn…Dus dit jaar verwachte ik melding zoals: “ik nodig mijn schoonmoeder uit met eerste kerstdag en daarom verstuur ik geen kerstkaarten”, “ik heb bloed gegeven dit jaar en daarom verstuur ik geen kerstkaarten”… Het kerstkaarten versturen wordt dus schijnbaar bekeken als een offer, een enorme inspanning, een goed doel. En ik, als ontvanger ben dus het goede doel..
Maar nee, dit jaar waren er sowieso bijna geen excuses. Alle wensen kwamen bij mij binnen via de mail of de social media. Via facebook of twitter dus. Even snel een leuk plaatje, even snel iedereen fijne dagen wensen en klaar is Kees! Toen ik daar wat over melde waren er mensen die het met me eens waren. Er waren ook die zeiden: ik stuur niet meer want ik krijg ook niet meer. Nee, dat is ook een manier. Dan sterft de traditie lekker snel uit. Ik moet wel zeggen dat ik al 14 jaar op ons adres een kaart ontvang voor de vorige bewoners, misschien wordt het na 14 jaar wel eens tijd om op te houden met sturen als je al 14 niet meer weet waar mensen wonen.
Er waren dus ook mensen die beredeneerden dat kaarten sturen niet meer van deze tijd is, de traditie verandert en dat is gewoon zo… Als de traditie over een zwarte Piet gaat waar een aantal Nederlanders best wel nare gevoelens bij krijgt dan staan we allemaal op de barricades te schreeuwen over tradities en Hollandse gebruiken en normen en waarden. Maar als de kerst- en nieuwjaarskaart binnen een jaar of 3 is uitgestorven dan horen we daar niemand over. Maar waar moeten de kleuters dan met hun lijm en glitters naar toe? Wat moet ik dan onder de koffie doen?
Wat moet ik dan aan m’n linten hangen? Waar moeten al die postsorteerders dan naar toe?
Er zijn mensen die zeggen dat het hen te duur is. Dat kan. Maar je kunt ook zelf hele leuke kaarten maken, zelf rondbrengen (ook nog lekker gezond en goed voor de slanke lijn!) en inderdaad dan alleen de mensen sturen die ook aan jou denken.
Nou goed, u begrijpt dat het mij bezig houdt. Ik lig er niet wakker van en ik eet ook gewoon. Maar toch vind ik het jammer. Ik vind het een leuke traditie waarbij we jaarlijks even moeite doen voor elkaar, even aan elkaar denken, even stilstaan bij mensen die op onze adressenlijst ontbreken of even blij zijn met de mensen die we erbij opschrijven. Het maakt plaats voor een oppervlakkige snelle tweet of facbook-post waarbij je niemand persoonlijk groet, aanspreekt of iets toewenst.
En dat vind ik jammer….
Ik wens u een heel geweldig 2014
Die & Die