En daar zit je dan, zaterdagochtend 14 november 2015. Mijn bijdrage voor deze site is klaar. Al een weekje. Ik had weer lekker m’n mening klaar. Deze keer over de kerstfairs, de kerstmarkten, de kerstwinkels, de kerstladiesnights en de kerstvipavonden.
Maar ja, nu zit ik hier en denk ik: waar gaat het over?!
Gister was het vrijdag de dertiende en de dag viel mee. Het zelfs iemands trouwdag en iemands geluksgetal dus eigenlijk kon er niets meer mis gaan. En de dag was al een mooi eind gevorderd zonder noemenswaardige tegenslagen (het was nog een anderhalf uur en dan hadden we deze dertiende mooi onbeschadigd afgesloten). Tot onderin het televisiescherm melding werd gemaakt van een extra nieuwsuitzending, rtl latenight begon met misselijkmakend nieuws en twitter en alle overige media losbarsten en ons keihard in het gezicht gooiden wat we gedacht hadden te kunnen vermijden: ongeluk.
Geweren, Kalasnikovs, gijzelingen, gillende mensen, een stadion vol met verbijsterde mensen op de middenstip. En wij zaten op de bank en keken er naar.
We hebben er over gepraat, met onze opgroeiende pubers die, best zeldzaam, ook op de bank zaten.
En we waren in shock en snapten het niet. En ongeloof maakte zich van ons meester maar toch ook weer niet. Want de dreiging is er al een tijdje. En we discussieerden en ik werd, ondanks alles, gelukkig en trots van de wijze woorden die mijn 15 en 16 jarige spraken. Ze waren genuanceerd, begrijpend, vol meedogen, verstandig en goed. En we gingen naar bed.
En vandaag zit ik hier. Ik stond op en las de kranten en las heel veel nieuws. Eigenlijk wilde ik het niet maar toch ook weer wel. Ik wilde lezen wat iedereen er over had te zeggen. Soms was ik het heel erg met iemand eens en soms gruwelde ik van de ongefundeerde meningen. Ik wilde zelf ook iets zeggen maar kon de juiste woorden niet vinden.
Het is een complex verhaal en tot vandaag had ik er nooit een column over zullen schrijven. Zo ingewikkeld is de discussie. Er zijn heel veel feiten. Feit is dat er gisteren 129 mensen zijn vermoord.
Vermoord door een hele kleine groep hele radicale gekken. Die moorden uit naam van een religie. Een religie die door heel veel mensen wordt beleden. Door heel veel mensen die gisteravond met net zo veel afschuw en walging naar de beelden hebben gekeken als u en ik. En die zich net zo boos maken als u en ik. Misschien wel bozer. Uit naam van hun god en hun religie worden deze laffe daden uitgevoerd.
Het is ingewikkeld. En ik begrijp heel veel meningen. Ik vind het ook eng en ik ben ook bang.
Bang voor terroristen maar ook bang voor schreeuwers. Bang voor radicalen, bang voor extremisten. Uit beide kampen. Bang voor haatzaaiers en oproerkraaiers. En bang dat we met ons allen het vertrouwen verliezen in de goedheid van de mens. Laten we alsjeblieft blijven geloven in de goedheid van de mens. Laten we alsjeblieft blijven geloven in onschuld, in vrijheid en in elkaar.
Ik druk de televisie aan en zie een onschuldig kinderkoppie, de mond een beetje open, de pietepet op de donkere krullen, vol adoratie en aanbidding kijken naar een man met een witte baard op een paard. En, ondanks de grauwe deken die over deze dag hangt moet ik glimlachen…
Die&die..
PS: “Haat wordt niet door haat overwonnen; haat wordt door liefde overwonnen, zo is van eeuwigheid de orde der dingen.” Boeddha,