Rare tijd dit, altijd.
Zo na de kerst en met een nieuw jaar in het vooruitzicht. En daarmee, automatisch en willekeurig terugblikken op het jaar wat is geweest. En het is geweest. Ik vond het op veel vlakken een kutjaar. Mag ik dat zeggen? Vast niet maar ik vond het wel. Een verdrietig kutjaar. Waarin we afscheid namen van iemand die nog zo nodig was, zo graag wilde en dat ook zo verdiende. En de mensen om hem heen ook. Klote. Dat mensen doodgaan.
Ook stom was het dat mensen uit elkaar gingen. Mensen waar we vorig jaar nog mee aftelden naar 2018. Proost. Op een gelukkig nieuwjaar. Nou niet dus.
Een kind wat vol optimisme ging studeren maar z’n weg niet echt kon vinden, ook jammer en wel vaak reden tot zorg.
Een mem die langzaam en ineens écht ouder wordt. Zorg nodig heeft, kwakkelt en inlevert.
Wereldwijd vonden er nog wat ‘kleine’ aanslagen plaats, vaak onder het mom van Allah Akbar.
Hou daar toch es mee op mensen, laat iedereen gewoon geloven of niet geloven wat ie wil. Als die vrijheid van godsdienst of mening nu es gerespecteerd zou worden, door iedereen (dus dan ook respect voor moslims, dat hoort er dan ook bij) dan zouden we ook onze armen weer es kunnen openen en zonder angst mensen op kunnen vangen.
Want ook dat vond ik lastig afgelopen jaar, dat mijn innerlijk kompas het vaak niet meer wist.
Natuurlijk: iedereen is van de wereld en de wereld is van iedereen. Maar dan graag met wat respect. En niet bootladingen vol gezonde Afrikaanse jongeheren die plunderend en respectloos door hun nieuwe woonplaats gaan. Of illegale asielzoekers die huizen kraken in Amsterdam onder het mom: We are here, eisend en schreeuwend, vinden dat ze recht hebben op van alles. Verwarrend vond ik dat.
En over de Pietendiscussie die alweer oplaaide wil ik gewoon helemaal niets meer horen, blèh! Luister gewoon es naar elkaar, luister es naar jezelf en doe wat water bij de wijn. Of wat water bij de schmink, ook goed. Sinterklaas blijft, punt uit of het nu de echte is of Bram van der Vlugt die via reclamespotjes z’n staf weigert op te geven: Sinterklaas blijft. Met bruine, gele of blauwe pieten, whatever…
En dan dat afgelopen jaar die politici over elkaar heen buitelden met hun wijzende vingers, beschuldigingen, hun overtuigingen en hun disrespect naar elkaar maar vooral naar de burger, naar ons toe. Klimaatakkoorden die op mij echt raar overkomen, ziekenhuizen die dicht gaan, nog steeds heel veel zakkenvullende multinationals en zorg die voor de burger bijna onbetaalbaar wordt, onvoorstelbaar. En een minister die maar grijnst, lacht, bagatelliseert en ondertussen met z’n hoofd al in Brussel zit.
Dus een rotjaar.
Natuurlijk niet. Er is ook altijd wat moois, een lichtpuntje, een hoogtepuntje…
Neem nou een week geleden, drie uur ‘s middags, of nee liever twee uur ‘s middags. Onze lokale huisarts, dr. Douwe interviewde, in het kloppend hart van ons dorp een held. Een man die z’n vrouw 17 jaar geleden had gered door haar te reanimeren. En voor het eerst huilde hij. En wij, met ook tranen in onze ogen, bogen ons hoofd en applaudisseerden.
Een uur later telden we af en hadden we met elkaar 24 uur gereanimeerd en meer dan € 7.800,— opgehaald. Voor het goede doel: meer reanimatielessen en meer AED’s in Nederland. Een hoogtepunt optima forma. Eensgezindheid, samen de schouders er onder en vooral genieten. Van dat prachtige moment.
Kleine hoogtepunten: een mooie warme zomer, een fijne vakantie.
Zonen die het goed met elkaar kunnen vinden, fijne vrienden hebben en hun plek in de volwassen wereld wel vinden, het hoeft niet altijd perfect, tevreden is ook mooi.
En prachtige baby’s die dit jaar zijn geboren. Mijn broer die opbloeit nu hij zijn boerderij heeft verkocht en een huis heeft waar ie van alles aan opknapt en daar tijd, wat geld maar vooral energie voor heeft.
Een grote held was er ook dit jaar die door de Friese wateren zwom en door duizenden langs de kant werd gedragen. Hij gaf op maar het gaf niet, hij was een held.
Meer helden dit jaar, bijvoorbeeld achterblijvers die met verdriet in hun hart toch steeds positief en optimistisch zijn en een feest gaan vieren om het jaar af te sluiten.
Dapper en bewonderenswaardig. Ik sluit het jaar af. En vond het een rotjaar.
Maar een rotjaar met mooie momenten..
“Het gaat er niet om hoe lang een mooi moment in je leven duurt. Het gaat erom hoe lang je van een mooi moment in je leven kunt nagenieten”.
Ik wens u allemaal een nieuw, vers, fris jaar vol met mooie momenten.
Die & Die