Toen Willem-Alexander koning van Nederland en de Caribische gebieden van ons Koninkrijk werd, leek het het Nationaal Comité Inhuldiging leuk om hem een cadeau te geven waarmee hij inspiratie zou krijgen bij het vervullen van zijn koningsschap. Dit is een droomboek geworden gevuld met dromen die ingestuurd zijn door inwoners van voornoemde gebieden. Na een oproep kregen ze meer dan 6500 creatieve, inspirerende maar vooral enthousiaste dromen toegestuurd waaruit een deskundige jury het boek heeft samengesteld. Als extraatje kregen alle huishoudens in Nederland een bon waarmee ze een gratis exemplaar bij de boekhandel konden halen. En dat hebben ze geweten; in een zucht waren de droomboeken weg. Velen, waaronder ook ik, dreigden achter het net te vissen, maar gelukkig, er kwam een tweede druk.
Ik heb het boek met een mengeling van genoegen en verbazing gelezen. Genoegen omdat het enerzijds een gevarieerd boek is qua tekst, indeling en opmaak, en anderzijds om te zien dat jong en oud zoveel verschillende dromen hebben. Verbazing echter dat heel veel dromen niet gewoon verwezenlijkt kunnen worden. Het moet toch niet zo moeilijk zijn om respect voor je medemens en de natuur te hebben. Of te genieten van kleine dingen zoals een lach. Of niet te kicken op meer en nog meer en dan vooral materialistische zaken.
Misschien vindt u mij nu een idealist of een dromende wereldverbeteraar. Ik hoop het niet omdat ik mijzelf meer zie als een realist. Ik ben er van overtuigd dat zulke simpele dromen geen bedrog hoeven te zijn. Tenzij u nu denkt:’Droom jij maar lekker verder, meneer de columnist’. Ja, dan verandert er niets en blijven zulke droomboeken altijd goed gevuld. Maar mijn droom is dat dat niet gebeurt.
MPM