Dorpsfeest: een bron van inspiratie voor een column… Zo zou ik het kunnen hebben over:
Respect – of het ontbreken daarvan.
Bijvoorbeeld voor het heel houden van ieders straatversieringen – omdat bij het vernielen of wegnemen daarvan vast niet is gedacht aan de voorpret, de knutselenergie die erin gestoken is, de gespannen verwachtingen voor het jurybezoek, etc., etc.
Maar ook voor de enorme hoeveelheid tijd, energie, afstemming en techniek die het maken van een quiz met zich meebrengt. Bij het losdraaien van lampjes en lolbroekerig snel drukken voor de vragen gesteld zijn, is er vast niet gedacht aan de tijd die zo’n 10 mensen gestoken hebben in het bedenken van vragen, maken van de drukknop-technieken, puntentellingen en medekandidaten die wel graag serieus mee willen doen.
Ik kan het ook hebben over het omgaan met regels en afspraken die vooraf worden meegegeven in het programmaboekje. Hoe deze door sommige mensen braaf worden gevolgd en voor anderen blijkbaar niet gelden. Hoe bijzonder dat is.
Of over het leed van de kerktorenhaan, die na een actie van enthousiaste vlaggeniers naar beneden kukelde.
Ik zou daar een column over kunnen schrijven inderdaad, maar ik heb besloten dat niet te doen. Want hoe jammer dat ook is, het weegt niet op tegen het plezier dat wordt beleefd op een dorpsfeest.
Ik kijk naar de stralende kinderkoppies in de zweef en hoe later op de avond, hoe ouder de koppies worden, maar ze stralen niettemin. Ik kijk naar het fantastische stormbaanparcours met zeep en water, waar een aantal onvergetelijke herinneringen zijn gemaakt.
Ik denk aan de belangeloze inzet van zoveel vrijwilligers, vvv-bestuursleden, commissieleden, DJ’s, de fotograaf met zijn prachtige plaatjes en alle dorpshuisvrijwilligers: dat is toch fantastisch!
Ik neem een moment op het terras om te genieten van de manier waarop oudere dorpsbewoners met jongeren omgaan, hoe nieuwe dorpsbewoners verwonderd om hun heen kijken en hoe kleine kinderen opgroeien met elkaar.
Dan fiets ik naar huis en kijk naar alle mooie versieringen in de straten. Een auto stopt, de ramen gaan open, een klein jongetje van buitenlandse afkomst steekt zijn hoofd naar buiten en vraagt: “mevrouw, mevrouw, waarom is het hier zo mooi versierd?” En ik zeg: “het is hier dorpsfeest! Dan maken we het hier altijd mooi en gezellig”.
Tikkie tikkie