Net als velen van u heb ook ik een kleine muntenverzameling. Weinig waarde, veel plezier. Als kind begonnen met muntjes die overgebleven waren van een buitenlandse vakantie. En als een familielid wist dat jij muntjes verzamelde, kon je van hem of haar ook vaak wel wat krijgen. Immers, inleveren bij een bank leverde toch niets op. Bleek het geen ééndagsbevlieging te zijn, dan kreeg je op je verjaardag een mooi album waar je je munten land bij land in op kon bergen. En als je geluk had verzamelde een vriendje ook munten en kon je ruilen.
Echter, het einde van zo’n verzameling kan wel eens dichterbij zijn dan een ieder denkt.
Want de tijd schrijdt voort en steeds meer zaken moeten elektronisch of digitaal afgehandeld worden. Zo ook betalen. Toen de pinpas ingevoerd werd, was die erg handig voor het betalen van grote bedragen; je hoefde niet meer met een goed gevulde beurs over straat wat veiliger was. In die tijd was het (nog) niet handig om kleine bedragen ook te pinnen, want duur.
Maar niets was onmogelijk, het chippen kwam erin. Voor het betalen van kleine bedragen, parkeerautomaten, en dergelijke.
En anno nu? Voor ons telefoonvriendje zijn inmiddels programma’s ontwikkeld waarmee we kunnen betalen. Even de mobiele telefoon langs een scanner halen en hopla, de nieuwe mobiel is betaald. En over veiligheid hoeven we niet in te zitten, deze manier van betalen is net zo veilig als betalen met een pinpas. Volgens de banken. Of zouden ze dit zeggen omdat ze nog geen Engels woord hebben bedacht voor het skimmen van telefoongegevens?
Maar ja, gemak dient de mens en zolang de banken ons doen laten geloven dat het goedkoper is dan andere betaalmethoden, gaan we mee in de stroom. Is gelijk een goede reden om een nieuw mobieltje te kopen. Niet dat we die perse nodig hebben, maar ook digitaal geld moet blijven rollen.
Tja, en wat die muntenverzameling betreft, ik denk dat ik die maar ga verkopen en mobieltjes ga verzamelen. Maar of daar wel zo’n mooi album voor te krijgen is…?
MPM.