Naar mate je leeftijd toeneemt, nemen ook de tekenen toe die je bij tijd en wijle herinneren aan het feit dat je 20e verjaardag al een poosje geleden is. Zo sta je wel eens in de supermarkt en wil je weten wat er in een bepaalde verpakking zit.
Hoe je het ook wend of keert…. zonder je leesbril lijken alle teksten op de verpakking op een streepjescode. En als je in de spiegel kijkt valt het op dat je voorhoofd terrein wint ten opzichte van de rest van je hoofd. Je haar was jaren geleden aan de voorzijde echt langer….
Maar goed, als het bij dergelijke kleine veranderingen blijft dan hebben we niets te klagen toch? Een voordeel van ouder worden is dat je levenswijsheden opdoet, de niet materialistische zaken gaat waarderen en de ware betekenis van bepaalde dingen worden duidelijk.
Tijdens de top2000 zaten we saampjes te luisteren naar muziek die ik jaren gelden met cd en al uit het open raam van de auto zou smijten. Nu keken we elkaar aan en lachten…..bijzonder hoe zulke dingen veranderen!
Ook het aantal mensen wat je kent neemt toe naarmate je ouder wordt. Ik ben wel een mensen mens maar toch kan ik niet zeggen dat ik een grote groep vrienden heb. Ik houdt mensen ook makkelijk op afstand. Helaas is dat ook iets wat groeit naarmate je schade en schande opdoet.
Voor een vereniging waar ik al jaren lid van ben schrijf ik wel eens een recensie. En post ik zaken op hun forum, en sinds kort, op Facebook. Via laatste beide media raakte ik in gesprek met een man die net als ikzelf erg geniet van de gemeenschappelijke hobby. En na een jaar heen en weer te schrijven en posten hebben we elkaar een keer getroffen op een beurs.
Kort daarna spraken we af om een bij elkaar een hobby dag te houden. En zo reisde ik anderhalf jaar later af naar het midden van het land. De man in kwestie zit in een rolstoel en hun woning is voor gebruik daarvan aangepast. Na een paar hobby middagen heb je zoveel met elkaar gedeeld dat er enig inzicht in elkaars leven ontstaat.
Op hun toilet is dat ook mooi te zien aan de hand van een enorme fotocollage. Een heel grote en stevige kerel was het! Een levensgenieter! Dol op lekker eten, feest, en carnaval. Een schril contrast met de persoon in de rolstoel. Een nare ziekte en een transplantatie jaren geleden waren hiervan de oorzaak. Gelukkig is men tegenwoordig bij machte dergelijke operaties met succes uit te voeren!
Zoals gezegd, door schade en schande wijs geworden houdt ik mensen op afstand. Maar op een of andere manier zat deze man meteen in mijn gevoel. Geen gevoel van medelijden, maar een oprecht gevoel van vriendschap!
Blijkbaar wederzijds aangezien ik een maand geleden een bericht ontving wat afkomstig was van zijn vrouw. De beste man was opgenomen in het ziekenhuis en had een dag geleden te horen gekregen dat de doctoren afgezien van medicatie niets meer voor hem konden betekenen. Als het tegen zou zitten kon het met enkele dagen afgelopen zijn, zat het mee dan zou dat een paar weken kunnen zijn.
Zijn vrouw vertelde dat hij gevraagd had om mij nog te willen spreken. Ik was met stomheid geslagen……. een rit naar het ziekenhuis volgde. Tijdens het uur rijden gaat er van alles door je hoofd en ga je best enig lood in de schoenen krijgen.
Het bezoek was erg leuk aangezien hij er heel erg blij van werd. Het ging kort over het heden…..en daarna lang over van alles en nog wat en het verleden. Kort daarna volgden vragen over zaken die stonden te gebeuren na zijn overlijden…..en ik kan u vertellen…..dat is erg vreemd. Zulks bespreken waar de beste man gewoon bij is voelt alsof het een grap is….maar het is bittere ernst!
Ik hoop op het moment van uitkomen van deze column dat het heeft meegezeten, en dat de mogelijke weken waarheid zijn geworden en maanden mogen worden. Ik zal er zijn, op zijn verzoek, en helpen waar ik dat kan.
Wie er ook in dit leven over ons allen waakte, ikzelf zal er zijn voor die grote kleine kerel die mij raakte!
Weest wel juh…die Sneeker!