Pinkstermaandag is het weer zover:de jaarlijkse fiets Elfstedentocht. Ik heb er zin in! Vanaf een uurtje of tien komen de eerste fietsers voorbij en dat gaat dan in een mooie slinger door tot een uur of drie. Een beetje jammer dat de laatste jaren de fietsers steeds meer op elkaar gaan lijken. Allemaal zo’n hyper moderne tour-de-france model compleet met hip outfitje en soms zelfs aerodynamische benen, blitse bril en passend hoofddeksel.
Dat hoofddeksel is geen overbodige luxe hoor, want nadeel dat je met zovelen zo hard gaat is dat je ook heul hard kan vallen. Maar goed, het past wel weer in deze gehaaste en snelle tijd: ’s ochtends effe een stukkie fietse en dan vanmiddag nog even naar de bouwmarkt (ik noem maar wat).
Jammer dus, dat de veelzijdigheid wat verdwijnt, want de fietser komt in zoveel prachtige verschillende vormen. Heeft u er wel eens op gelet?
Zo is er bijvoorbeeld de ‘moderne-moeder-fietser’: die met minimaal drie kids op fiets en de complete baby-uitrusting erbij zich op verantwoorde wijze voortbeweegt. Onmogelijk denkt u? Nee hoor: Het oudste kind gaat achterop, de middelste voorop en de jongste in een karretje erachteraan. De ultieme vorm van multitasken met een fiets met verlaagde instap en slaapsteun voorop. Goed geregeld!
‘altijd-tegen-de-wind-in-fietser’: De fietser die zich met het hele lijf heen en weer bewegend (wind of geen wind) probeert voort te stuwen. Mooi gezicht.
De ‘alleen-op-de-wereld-fietser’ : Deze fietsers zijn meestal wat jonger. Ze fietsen het liefst met drie of vier naast elkaar over het hele fietspad, begeleidt door halve stereo-installaties en de laatste top 40 hits.
De ‘sportfietser’ die bij voorkeur in grotere groepen, om voorrang gillend, langssjezen op blitse fietsen met onmogelijk hoge zadels (dat kan toch niet lekker zitten).
De ‘bewuste forens’, op de lichtgewicht stads/tourfiets met handige armsteun voorop, om een zo aerodynamisch mogelijk resultaat te krijgen en attaché-koffertje achterop, met zo’n handig kliksysteem.
De ‘ondersteunde oudere fietser’ ook wel bekend als ‘kamikaze-bejaarde’: De twee bejaarde mensjes met hun nieuwe fietsen met trapondersteuning, die menen dat hun fiets hard moet, omdat deze ook hard kan. Het eind van het fietspad Tolhek/Epemawei lijkt wel de cikane-bocht bij de formule1. Ik hou mijn hart vast als mevrouw bijna met de wielen los van de drempel de Hascarstrjitte in vliegt, om meneer maar bij te houden.
Machtig al die mensen. En ze komen hier dagelijks voorbij, in grote aantallen. Ik hoop dat er deze Elfstedentocht weer wat ludieke acties tussen zitten, zodat mijn lijstje weer aangevuld kan worden: De verklede mensen, op de bakkerfiets, de zevenpersoonstandem, ik noem maar wat…
Fijne pinkster!
Tikkie tikkie