Dit wordt mijn laatste column.
Tenminste op deze site. Ik ga natuurlijk door met schrijven. Ik kan dat veel te goed. Veel te mooi ook. Geweldig eigenlijk. Maar ja, ik word gewoon wat te beroemd voor dit kleine dorpssite-je. Ik word overal herkend en geprezen en tja, dan kun je je natuurlijk niet lenen voor zoiets miezerigs als een ysbrechtum.com. U snapt dat ook vast wel. Ik ontgroei dit gewoon. Iedereen weet dat ondertussen. Ik ben nu een succesvol schrijfster van opiniestukken en van viraal-gaande brieven. Wordt overal herkend en bejubeld. En ik heb het er maar druk mee. Tsja en dan moet je prioriteiten stellen… zucht…
Whoehaa, grapje natuurlijk. Dat van dat beroemd zijn en zo. Ik blijf gewoon administratief medewerker en chauffeur die af en toe wat rijmsels en bedenksels op een laptop rammelt. En mensen daar mee lastig val. Soms valt dat in goede aarde en zijn heel veel mensen het met mij eens. Leuk!
Wat geen grapje is, is dat ik niet meer op deze site te lezen zal zijn.
Ik heb dit nu een behoorlijk aantal jaren gedaan en heb altijd getracht het over dorpsdingen te hebben. Over mensen en activiteiten uit het dorp. En ik blijf me opwinden over hondenpoep en loslopende honden. En ik blijf het jammer vinden dat mensen vaak de gang naar dat mooie dorpshuis niet weten te vinden. Afgelopen weekend nog, hebben we daar een (vind ik zelf, zo onbescheiden ben ik dan wel weer) prachtig toneelstuk opgevoerd. Geen domme onderbroekenklucht maar echt een mooi stuk. En als je dan de zaal in kijkt waar heel optimistisch 80 stoelen zijn klaargezet….
En je ziet dan behoorlijk wat lege plekken. Dat blijft zo jammer. Dat blijf ik betreuren.
Maar daar ben ik ondertussen wel over uitgeschreven.
Over bijzondere mensen uit dit dorp en hun plaats in mijn leven of in dat van anderen heb ik ook al vaak wat geschreven. Over verdriet en afscheid nemen. Over missen en gemist worden.
Over wereldleed wat ik niet begrijp en dingen die gebeuren die ik niet snap. En dat blijf ik vast doen.
Op social media bijvoorbeeld.
Maar ik vind vooral dat het hier tijd wordt voor andere schrijvers. Andere meningen en andere ideeën. Frisse kijk en frisse wind.
Ik vind ook dat de website anders moet en kan. Daar kan ik me al een tijdje niet zo goed meer in vinden. En dat is ook wel een beetje de reden van mijn afhaken. Ik zou het voor de mensen bij de website wel fijn vinden dat er nieuwe schrijvers op zouden staan. Of nieuwe nieuwsjagers.
Al met al dus een afscheidscolumn. Bedankt voor het lezen al die tijd. Bedankt voor de complimentjes bij Johannes z’n winkel voor of in de bloemenwinkel. Of in het dorpshuis. Bedankt ook voor de kritiek en de feedback. Misschien nog wel fijner. Maar in ieder geval:
DAAAAG!
Die & die, Jantine Nauta