Als u mij 5 dagen geleden had gevraagd of ik misschien wel eens had gehoord van Conchita Wurst had ik hier ontkennend op geantwoord. Nee. Een gokje had ik wel gewaagd hoor. Misschien een nieuw soort Duits worstje? Voor bij de borrel? Een Conchita worstje? Lekker. Klinkt een beetje pittig. Als Chorizo. Of misschien een actrice in een bepaald genre van de filmindustrie? Mooi gevonden hoor zo’n naam… voor bepaalde types dan.
Maar ik had het niet in verband gebracht met het Songfestival. Terwijl ik daar dol op ben. Zelfs wel een beetje fan te noemen van, in ieder geval de ene helft, van de Nederlandse inzending van dit jaar en óók nog plannen had om het samen met vriendinnen te gaan kijken. Maar dit jaar had ik van de deelnemers uit de andere landen nog maar weinig meegekregen.
Mijn dochter en haar vriendinnetje hadden het deze week wel over de baardvrouw. Maar die praten wel vaker over dingen waar ik niks van weet of begrijp (generatiekloofje) dus daar reageerde ik ook niet echt op. Tot de dag voor het Songfestival. Toen begreep ik dat de baardvrouw waar dochterlief maar over bleef praten Conchita Wurst was, de Oostenrijkse inzending van dit jaar.
Maar eens even een blik op geworpen toen. Ik vond het bijzonder. Een vrouw met een baard. Wat is dat nou? Een hij? Of een zij? Of deels zij en deels hij? Kan allemaal tegenwoordig. En mag ook van mij hoor! Geen probleem. Travestiet, transgender of transseksueel? Oei…. Wat is wat ook alweer? Ook op de avond met de vriendinnen en het Songfestival bleven de vragen komen bij mij. Dus heb ik Conchita maar eens nader ‘uitgezocht’. Voor zover dat lukt, want ik ken de persoon in kwestie natuurlijk niet en moet het doen met de informatie die op het wereldwijde web te vinden is.
Conchita is een act. Het is een hij. Hij is travestiet. Hij heet Tom Neuwirth en is geboren in Oostenrijk in 1988. Hij was al zanger maar een beetje mislukt tot zover. Solo niet echt beroemd geworden en ook met een zogenaamde boyband lukte het Tom niet door te breken. Als Conchita Wurst, de vrouw met baard, groeit zijn populariteit wel in Oostenrijk. Dat trekt natuurlijk ook wel de aandacht, die combi baard-jurk. In 2013 wilde hij ook al graag meedoen met het Songfestival maar dat lukte toen net niet. In 2014 was het dus wel raak en nu, achteraf bezien, een prima keuze vanuit Oostenrijk. Als Conchita won Tom gisteravond het Songfestival.
We hebben een fantastische avond beleefd. Gelachen om elkaar, om al het leuks wat we ondertussen voorbij zagen komen op Twitter aan commentaar. En zelfs een beetje spanning toen het leek of we écht konden gaan winnen. Lekkere wijn, gezellig de kaarsjes aan, allerlei lekkers erbij. Ilse en Waylon de tweede plaats voor Nederland! Wat een fantastisch resultaat! Trots!
En toch…. Het blijft wat raar knagen bij mij. We hebben verloren van een man met een baard verkleed als vrouw. Volgens de kenners is hij geen aansteller. Nee het is een vrouw met een boodschap. Ik heb de tekst van zijn lied beluisterd en gelezen. Het gaat over herboren worden, transformatie en uit de as herrijzen. Maar heeft elk goed lied geen boodschap? Hij zong niet vals, dat klopt. Het is een act waarover de mensen blijkbaar praten, die blijft wel hangen. En dus levert het stemmen op: de baardvrouw, een manwijf, de vrouw met baard, de man met jurk, the queen of Europe?
Over smaak valt niet te twisten. Maar ik vond de Common Linnets, Ilse en Waylon, toch beter. En ik vind een man in een jurk, met een baard stiekem toch wel eigenlijk een beetje een soort van aansteller. Of zou dat komen omdat ik niet tegen ‘ons’ verlies kan? Zucht……..
Eefje