30 december 2016
Laatst kreeg ik een mooi inzicht, dat ik graag wil delen.
Stel, iemand zegt iets onaardigs tegen je. Dat kan van alles zijn: “Je haar zit stom.” “Je neus is te groot.” “Je zingt vals.” “Ben je nou alweer te laat?” “Wat ben jij dik, zeg.” “Je doet je werk niet goed.” Hoe voel je je daarna? Het antwoord laat zich raden. Als we mochten kiezen, hoe zouden we dan willen, dat een ander ons benadert?
Nu het volgende: hoe vaak zeggen we iets onaardigs tegen onszelf? “Ik ben slecht in sport.” “Mijn …..(vul in : willekeurig lichaamsdeel) is lelijk.” “Ik kan niet koken.” “Ik ben niet goed genoeg voor….” “Het gras van de buren is veel groener.” “ Ik heb dit niet goed gedaan.” En hoe voelen we ons dan? …………. Waarom doen we het dan? Zelfkastijding? Masochisme? Hebben we straf nodig? Aardig zijn tegen jezelf, lief zijn voor jezelf, goed zorgen voor jezelf….. Het lijkt ongewenst, wordt misschien beschouwd als narcisme, egoïsme. Hoe voelt het als je in de spiegel kijkt en iets aardigs tegen je zelf zegt? Misschien schiet je in de lach. Of je krijgt het niet bijna over je lippen. Maar stel, het lukt je, en je meent ook nog (een beetje) wat je zegt? Best fijn eigenlijk! Wat gebeurt er met je, als je lief voor jezelf bent? Het maakt je blij. Blijer, dan wanneer je streng voor jezelf bent. En omdat je blijer bent, ben je beter gezelschap voor je partner, je kinderen, familie, collega’s, vrienden. Het heeft dus ook een positief effect op je naasten, waardoor zij ook milder kunnen zijn voor zichzelf en hun omgeving. Zowel gever als ontvanger worden gelukkig van een compliment, iets positiefs. Waarom, als we eigenlijk wel weten, dat zowel het geven als ontvangen van iets positiefs een gunstiger uitwerking heeft, kiezen we er dan toch vaak voor om onszelf op de kop te geven? Wat is het, dat op een liefdevolle manier naar jezelf kijken, zelfcompassie, zo lastig maakt? Ach, er is natuurlijk van alles te bedenken, zoveel oorzaken. Neem nou opvoeding, school…..medemensen, die allemaal denken, dat zij iets van je moeten vinden. Eigenlijk is het niet zo interessant om je daarmee bezig te houden. Want je hebt elke dag een nieuwe kans om het anders te doen, je hebt een vrije keus daarin! Steeds opnieuw kun je proberen om, al is het maar voor vijf, of twee minuten, alleen maar mild te zijn voor jezelf. Ik pleit voor zoveel mogelijk zelfcompassie. Niet alleen, omdat we er zelf gelukkiger van worden. Maar ook vanwege het effect op onze omgeving. Als we onszelf accepteren, gewoon zoals we zijn, mogen zijn, wie we zijn, doen we dus niet alleen iets goeds voor onszelf, maar voor alles en iedereen om ons heen.
Iedereen een prachtig 2017 gewenst!
Draglion