“Hoe strik je ‘n veter? Max weet het beter! Hoe ruik je ether? Max weet het beter!”
In de jaren tachtig was er een informatieve jeugdserie op de VPRO die mij op het lijf geschreven was. Want ik weet nl. altijd alles beter. Ik kan ook alles beter. Da’s lastig hoor. Als je alles beter kunt. Beter de vaatwasmachine kunt inruimen, beter documenten kunt archiveren, beter een brief kunt schrijven, beter bloemen mooi in een vaas kunt doen. De spellingscontrole in Word vraagt mij vaak om advies en TomTom belt wekelijks om betere routesuggesties. Maar soms maken mensen er maar een prutswerkje van en dan is zo’n eigenschap best lastig.. Dan moet je mensen wéér adviseren en helpen. En dan irriteer je je weer dat ze het na een keer niet snappen..
Alle gekheid op een stokje, ik kan natuurlijk niet álles beter. Maar soms…
Een week of twee terug lag er een uitnodiging op de deurmat. Bij een kopje koffie bekeek ik deze eens goed. Eerst dacht ik nog dat het iets van vorig jaar was wat onder de trap vandaag gezweefd was. Want opruimen kan ik dan soms weer niet zo goed. Maar nee, dat was het toch niet. Het was een uitnodiging waarin we werden uitgenodigd een jaarvergadering van een vereniging bij te wonen. Maar daar waar mijn kalender al februari aangaf werden we tot twee keer toe uitgenodigd om 16 januari aanwezig te zijn. Apart. Maar goed tijdens mijn tweede kopje koffie de kwestie even het sociale netwerk opgeslingerd (kan ik ook heel goed) en de kwestie werd opgehelderd: het moest 16 februari zijn. Foutje! Een fout maken kan iedereen, de een wat meer als de ander, maar toch. Ik werd toch al wat kriegelig. Want een tweede blik op mijn kalender gaf aan dat we al 13 februari waren en de vergadering al over 3 dagen was. Ja, u leest het goed: 3 dagen.
En toen kwam de ik-kan-het-beter weer even boven. Een uitnodiging voor een jaarvergadering staat bij de meeste verenigingen al een paar vergaderingen voor die tijd op de agenda, zo dat alle bestuursleden er goed naar kunnen kijken: klopt ie, ziet ie er netjes uit, zitten er geen flaters in? En, misschien wel het belangrijkste punt: wordt ie op tijd verspreid. Nu maakte het in dit geval niet zoveel uit, de periode waarin deze vereniging zijn jaarvergadering hóórt te organiseren lag al een paar maanden achter ons…Maar toch..
Ik ben niet gegaan. Ik geloof dat ik geen lid meer ben van deze vereniging. Waarom ik dan wel een uitnodiging had ontvangen? Ik weet het niet, sommige ander wel-leden hadden er geen ontvangen.. Later had ik wel spijt want het bleek een hilarisch-bijzondere-zegmaaraparte vergadering te zijn geweest. Ik heb gehoord dat de voorzitter een andere agenda voor zich had dan de rest van de aanwezigen, maar gelukkig wel met de hoofdprijs van de verloting naar huis ging. Dat de contributie van dit jaar niet was geïncasseerd wegens vergeten, dat ook daarom de jaarvergadering die aan het begin van het winterseizoen hoort plaats te vinden ook wat verlaat was. dat er een bestuurslid zo moe was dat hij luid snurkend in slaap viel (of was dat omdat iemand voorzichtig, kritisch het “een slapende vereniging noemde?”) Wel jammer voor een vereniging die al honderd jaar bestaat en die het predicaat Koninklijk mag voeren. Best tenenkrommend..
En als ik dat allemaal zo hoor word ik wel een beetje geïrriteerd en komt mijn aloude ik-kan-het-beter weer boven. En ik denk dat heel veel mensen het beter zouden kunnen. Maar laat ik me niet opwinden, in plaats van koffie een kopje rustgevende thee nemen en zachtjes neuriën: “hoe strik je een veter, ik weet het beter… “
Die & Die